Beeld: Shutterstock
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Ellis (36), geeft les aan groep 8.
Donderdagochtend. We zijn op excursie in het Achterhuis van Anne Frank. Na maanden van voorbereiding. Elke geschiedenisles ging over de Tweede Wereldoorlog. Mijn leerlingen waren steeds muisstil als ik over Anne Frank vertelde. Ze kunnen zich goed in haar inleven omdat ze even oud zijn als zij was toen de oorlog begon: elf jaar. Volgend jaar gaan ze naar de brugklas, net als Anne. Net als zij zijn ze toe aan hun eerste verliefdheden. Ze gaan graag naar de bioscoop, het zwembad, ze sporten. Dat mocht Anne allemaal niet meer. Toen ze dertien was, moest ze gaan wonen in de veredelde gevangenis waar ze nooit meer uit mocht. De plek waar we nu met zijn allen rondlopen. De kinderen zijn nog nooit zo braaf geweest in een museum als nu. Vorig jaar hebben ze het Rijksmuseum nog op stelten gezet. Maar in het Achterhuis lopen ze als makke schapen achter elkaar aan.
In Annes slaapkamertje sta ik met zeven leerlingen te kijken naar de plaatjes van filmsterren die ze bijna tachtig jaar geleden op haar muur plakte. Er hangt een foto tussen van koningin Elizabeth als schattige kleuter, met haar zusje Margaret. “Kijk jongens, dat is de oma van prins Harry”, zeg ik. Naast me staat Rebecca, het enige joodse kind uit mijn klas. Opeens voel ik haar hand in de mijne. Hij voelt een beetje klam aan. Rebecca is zich heel bewust van haar joodse achtergrond. Ze wordt traditioneel opgevoed, viert thuis sabbat en alle joodse feestdagen. Ze spreekt Ivriet, gaat naar de joodse zondagsschool. Na de geschiedenisles heb ik vaak in de pauze even met haar nagepraat. Ook heb ik contact met haar ouders gezocht over ons uitstapje. Ze hebben haar goed voorbereid.
Lees ook: De juf: ‘Sjors (10) voelt altijd feilloos aan hoe het met anderen gaat’ >
Toen we naar het Anne Frank Huis gingen, was ze dan ook niet meer opgewonden dan ieder ander kind dat op excursie gaat. Toch ben ik een beetje in haar buurt gebleven. En nu voel ik dus haar hand in de mijne. Ik kijk haar aan en zie tranen in haar ogen staan. “Rebecca, zullen we even iets gaan drinken in het museumcafé?” vraag ik zachtjes. Ze knikt. We lopen naar beneden. Ik laat de andere leerlingen met een gerust hart over aan de begeleidende ouders. Bij een glas limonade wrijf ik zachtjes Rebecca’s tranen van haar wangen. “Juf, als ik in de oorlog had geleefd, had ik niet op school mogen blijven”, zegt ze. “Dan had ik ook opgesloten gezeten, net als Anne. En misschien was ik ook verraden.” Ik kan er niks tegen inbrengen. Ik kan alleen zeggen dat het gelukkig lang geleden is gebeurd. En dat Anne Frank ervoor heeft gezorgd dat het niet vergeten wordt. Ze wordt wat rustiger. In de bus terug zie ik haar kletsen met haar vriendinnen.
De volgende dag praten we na. Ik vraag de kinderen een tekening te maken over wat ze gezien hebben. Na afloop van de les leveren ze de tekeningen in. Ik prik die van Rebecca boven aan het prikbord. Ze heeft in prachtige letters geschreven: ‘JODEN GEWENSCHT’. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
Liefde is prachtig, tot je ontdekt dat jouw sterrenbeeld en dat van je partner samen net zo goed matchen als een peuter en een witte bank.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
Als ouder wil je natuurlijk niets liever dan je kleintje na het zwemmen lekker warm inpakken met een zachte handdoek. Maar wist je dat de manier waarop je die handdoek omdoet, een groot verschil kan maken voor de veiligheid van je kind? Zweminstructrice en waterveiligheidsadvocate Nikki Scarnati deelde onlangs een belangrijke tip.