Beeld: Shutterstock
Elke woensdag vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Marijke (57) geeft les aan groep 7 in het speciaal onderwijs.
Dinsdagochtend acht uur. We zijn op schoolkamp. Er staan tien tentjes op een rij. Daarin liggen onze twintig leerlingen, twee per tent. Voor elke tent zingen mijn collega Janneke en ik een lied. Dan pas mogen de kinderen eruit. Nu staan we voor het tentje waar Abel (10) en Achmed (10) hebben geslapen. Of eigenlijk: niet hebben geslapen, want ze hebben alleen maar liggen keten. Ze hebben allebei ADHD, dus we hadden ze nooit in één tent moeten indelen, maar de laatste tijd waren ze zo braaf dat we de gok waagden. Twee bleke hoofdjes steken uit het tentdoek. “Jongens, we hebben een probleem”, zeg ik. “Iedereen heeft last van jullie gehad. Jullie mogen zelf een oplossing bedenken. Vanavond wil ik hem horen. Anders moet ik zelf iets verzinnen en daar ben ik niet zo goed in, dus dan wordt het een stomme oplossing.” Ze knikken gedwee.
Ik geef mijn leerlingen zoveel mogelijk verantwoordelijkheid voor hun eigen gedrag. Zo leren ze omgaan met hun gedragsproblemen, de reden waarom ze op deze school zitten. Wij docenten zijn speciaal geschoold om ze ‘handelbaar’ proberen te krijgen. Na de lerarenopleiding hebben we de hbo-opleiding ‘Special educational needs’ gevolgd. Daar hebben we geleerd hoe je uit deze speciale groep leerlingen kan halen wat erin zit.
De eerste zes weken van een nieuw schooljaar zet je de lijnen uit. Je leert de kinderen eerst hoe ze naar de klas moeten lopen: twee aan twee, zonder te rennen. Daarna leer je ze hun jas op te hangen en hun voeten te vegen voor ze naar binnen lopen. Waar leg je je spullen neer? Hoe ruim je je kastje op? Hoe schuif je je tafel opzij? Hoe slijp je je potlood? Dat leer je ze. Je verheft je stem niet, je blaft ze niet af, schreeuwt niet. Wie niet doet wat je zegt krijgt drie waarschuwingen; daarna stuur je hem of haar naar een kamertje apart. Als de kinderen het klappen van de zweep kennen, geef je ze meer ruimte. In mijn geval betekent het dat ze pannenkoeken mogen bakken tijdens de lunchpauze. Als ze dat niet rustig doen, berg ik de pannen weer op. Zodat ze snappen wat oorzaak en gevolg is. Vandaag eten we ook pannenkoeken. Bij de lunch. Dat hadden Janneke en ik ze beloofd als ze niet weg zouden rennen bij het verstoppertje spelen. Oorzaak en gevolg.
Lees ook – ‘Mijn drie dochters en ik hebben ADHD’ >
Voor het avondeten komen Abel en Achmed naar me toe, met in hun kielzog Maarten en Erik, de twee stilste jongens van de klas. Die laatste twee kampen met een depressie en een minderwaardigheidscomplex. Abel en Achmed vertellen dat ze een oplossing hebben bedacht voor hun probleem. Abel zegt: “Juf, Achmed is mijn beste vriend. Maar je kunt beter niet met je beste vriend in een tent slapen. Want dan ga je de hele nacht lachen.” Achmed voegt eraan toe: “We kunnen beter slapen met iemand die rustig is. Nu ga ik slapen met Erik.” “En ik met Maarten”, zegt Abel. “Ze vinden het allebei goed.” Erik en Maarten zijn duidelijk trots dat ze zijn uitverkoren. Ze zijn alle vier zo lief dat ik het niet kan laten ze even te knuffelen. Oorzaak en gevolg. Dit artikel stond eerder in Kek Mama. Meer verhalen van De juf? Elke woensdag komt er een nieuwe aflevering op KekMama.nl. Lees hier de eerdere afleveringen.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Heb je zin in een uitje met je kids dat niet alleen leuk, maar ook nog eens creatief en leerzaam is? Dan moet je bij Villa Zebra in Rotterdam zijn!
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.