Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Simone (45) is op kamp met twee groepen acht.
Een kampeerboerderij op de Veluwe. We zijn op kamp met twee groepen acht, waarvan eentje van mij. Acht collega’s assisteren. Het einde is in zicht. We hebben net de bonte avond achter de kiezen. Na afloop blijft het nog lang onrustig op de kinderslaapzalen. Onder leiding van Boet (11), die om de haverklap het lied Leef! van André Hazes inzet, waarmee hij veel succes had bij de voorstelling. Hij is klaarwakker van de opwinding.
Rond twaalf uur dreigen we met strafwerk. Dat helpt. Voor wij, de leraren, naar onze stapelbedden gaan, doen we een laatste controleronde. Met zaklampen schijnen we de kamers in. Iedereen ligt braaf te slapen, behalve Boet. Zijn bed is leeg. Ik ga naar de jongenswc’s. Geen Boet. Met mijn collega’s kammen we een uur het gebouw uit, elke kamer, elke gang, elke wc. Tevergeefs. Boet zal toch niet in zijn eentje het bos in zijn gegaan? De haren in mijn nek staan recht overeind. De grootste nachtmerrie van een docent is dat er iets gebeurt met een leerling onder zijn of haar verantwoordelijkheid. Er komt een moment dat we besluiten de politie te bellen. Tien minuten later arriveren er twee agenten. Ze vertellen ons dat er helikopters klaarstaan voor het geval Boet niet gevonden wordt. Ik word er niet rustiger op. Nu halen we alle leerlingen uit bed. We doen de lichten aan in de slaapkamers en dirigeren de kinderen naar de eetzaal. Ik vraag: “Heeft iemand van jullie Boet gezien?” Kyra en Tess beginnen te huilen. “Is hij kwijt, juf?”
Lees ook ‘Ik keek twee seconden niet, en ineens was ik mijn kind kwijt’ >
Opeens roept Goof: “Juf, daar is Boet!” Bij de deur staan Boet en zijn vriendje Wierd. Slaapdronken, met verwarde haren. Kyra rent snikkend op hen af. Boet kijkt verbaasd. “Waarom huil je?” Kyra vraagt: “Waar was je?” “Bij Wierd”, zegt Boet. “Ik was overgelopen.” Terwijl mijn collega’s voor de tweede keer alle kinderen naar bed sturen, doet Boet zijn verhaal. “Ik kon niet slapen, juf, daarom ben ik naar Wierd gegaan. Toen hoorde ik dat jullie langs de kamers kwamen en ging ik me verstoppen onder Wierds dekbed, want ik was bang dat ik strafregels moest schrijven. We vonden het wel raar dat jullie telkens terugkwamen. Maar toen zijn we gaan slapen. En toen werden we wakker omdat opeens het licht aanging. De leraren liepen meteen door naar de volgende kamer, dus ze zagen me weer niet. Toen kwamen Wierd en ik uit bed en liepen we naar de eetzaal. En toen zagen we allemaal kinderen huilen.” Hij begint nu zelf ook te huilen. Ik krijg een brok in mijn keel en knuffel hem. Door zijn tranen heen zegt hij: “Juf, jullie hadden me kunnen vinden, want mijn arm stak onder het dekbed uit. Maar het dekbed was rood en mijn pyjama ook, daarom zagen jullie het niet. Denk ik.” “Dat denk ik ook”, zeg ik. De rest van de nacht doet geen docent een oog dicht. We hebben even gevoeld hoe zwaar de zorg voor al die kostbare kinderlevens is. Maar het maakt niet uit. Boet is terug. Daar weegt geen slaap tegenop. Dit artikel staat in Kek Mama 11-2020. Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen: *Goedkoper dan in de winkel *Lees elke maand als eerst Kek Mama *Gratis verzonden Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Heb je zin in een uitje met je kids dat niet alleen leuk, maar ook nog eens creatief en leerzaam is? Dan moet je bij Villa Zebra in Rotterdam zijn!
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.