Elke woensdag vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Lauren (25) geeft les aan Joes (7) in groep 4.
Taalles. Stilte. De kinderen schrijven een opstel. Opeens gilt Joes (7): “HOU OP! IK VIND JOU STOM!” Zijn buurvrouw Noor heeft hem geschopt onder de tafel, zag ik toevallig. Joes heeft een milde vorm van autisme. Daardoor bezorgen onverwachte dingen hem woede-uitbarstingen. Nu is hij boos op Noor en meteen op de hele wereld. Hij staat op, pakt zijn spullen en loopt naar de deur. “Ik ga naar huis”, roept hij. Hij is ontzettend schattig zo, met zijn rugzakje met hondjesprint, stiekem kan ik hem opvreten. Maar dat is niet de bedoeling. Ik loop naar hem toe en pak hem zachtjes vast. “Wat is er met jou?” vraag ik. “Ik ben over mijn toeren!” zegt hij. Ik ben verbaasd over deze woordenschat. “Weet je wat dat betekent?” zeg ik. “Nee”, zegt hij. Blijkbaar heeft hij het thuis opgepikt.
Het doet me denken aan iets wat ik op de pabo leerde: dat kinderemoties te vergelijken zijn met de toeren bij een auto. Als de toeren te hoog zijn gaat een auto kapot. Kinderen kunnen dan niet meer goed nadenken. Ik krijg een lumineus idee. “Joes, we gaan een toerenteller maken. Speciaal voor jou”, zeg ik. Joes kijkt geïnteresseerd. De andere kinderen ook. Ik pak een stuk karton uit de kast van de knutselles, knip er een halve cirkel uit en verf de linkerhelft groen, de rechterhelft vanaf het midden voor een stuk rood, en helemaal rechts een stukje paars. Dan knip ik een pijl uit die ik in het midden bevestig, zodat hij beweegbaar is. Het geheel doet denken aan het dashboard van een auto.
Lees ook – De juf: ‘Max legt moeilijk contact met zijn klasgenootjes’ >
Ik zeg tegen Joes: “Als je je rustig voelt, draaien je toeren langzaam. Dan zet je de pijl op groen. Zo.” Ik doe het voor. “Als je boos wordt gaan je toeren omhoog, dan draai je de pijl naar het rode stuk.” Ik schuif de pijl naar rechts. “Als je een beetje boos bent, zet je hem vlak bij het midden, maar hoe bozer je wordt, hoe verder hij naar rechts moet. En als je heel erg boos wordt, zoals nu, komt hij in het paars terecht. Dan ben je over je toeren en dan kun je niet meer goed nadenken. Dan moet je naar mij toe komen en dan gaan we even rustig praten tot het over is en de pijl weer naar groen kan. Leg hem maar op je tafel en houd hem goed bij.” Joes neemt mijn knutselwerkje dankbaar aan. Hij is rustig nu. “Je pijl kan naar groen, Joes”, zeg ik. Noor steekt haar vinger op. “Mag ik ook een toerenteller, juf?” vraagt ze. “Weet je wat, we gaan er allemaal een maken bij de knutselles”, zeg ik. Zo gezegd, zo gedaan. Ik help iedereen de pijlen te bevestigen, die zijn het moeilijkst. Nu hebben al mijn leerlingen een toerenteller op hun bureau liggen. Ze houden hem nauwkeurig bij. Ik loop er af en toe langs om te kijken hoe hun pet staat. Joes’ teller staat al weken niet meer op paars. Dit artikel staat in Kek Mama 16-2020. Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.