Beeld: Shutterstock
Elke woensdag vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Liesbeth (49) geeft les aan groep 5.
Maandagmiddag na school, groep 5. Sebastiaan staat bij mijn stoel en zegt: “Juf, ik ga mee op kamp.” Ik krijg kippenvel van ontroering. Sebastiaan is geboren als een jongen, maar ze voelt zich een meisje. Zo ziet ze er ook uit. Ze heeft lang blond haar, draagt zwierige jurkjes en schattige oorbelletjes.
Ik weet hoe ze de afgelopen jaren geworsteld heeft, ik heb haar al in de klas sinds groep drie. Als zesjarige vroeg ze me: “Juf, waarom noem je mij nooit meisje, zoals Belinda?” Belinda is haar boezemvriendin. Sindsdien zit er wat mij betreft een extra meisje in de klas, en een jongetje minder. Sebastiaan en haar ouders worden begeleid door een psycholoog van de transgenderkliniek van het VU medisch centrum. Over een paar jaar kan ze hormonen krijgen om haar puberteit af te remmen. Weer later hormonen om de puberteit van een meisje na te bootsen. Op haar achttiende mag ze geopereerd worden, als het VU team akkoord is. Sebastiaan weet zeker dat ze de eindronde haalt. Ze is er alleen nog niet uit of ze haar naam wil veranderen. Voor haar klasgenoten maakt het niet uit, ze zien haar als meisje. Ze is de beste met elastieken, dat helpt. Overigens kan ze ook goed voetballen.
Lees ook – Trotse moeder deelt hoe haar zoon uit de kast kwam als transgender >
Aan het begin van dit schooljaar ontstond er wel enige verwarring bij het klassikaal douchen. Vanaf groep vijf douchen jongens en meisjes gescheiden. Naakt. Sebastiaan heeft de hele zomervakantie gepiekerd. Bij wie moest ze nou gaan douchen? Uiteindelijk werd door ouders en directie besloten dat ze bij de meisjes zou douchen met een zwembroekje aan. Dat trekt de aandacht van de klas. Met name van pestkop Klaas. Hij heeft een klein hartje, maar dat weet hij goed te verbloemen. Sebastiaan verslaat hem met voetbal, dat ergert hem. Vorige week maakte Sebastiaan een ‘panna’ bij Klaas. Dat houdt in dat je je tegenstander tussen de benen door speelt en daarna je balbezit houdt. Toen riep Klaas keihard over het schoolplein: “Jij bent geen meisje, jij bent een jongen!” Sebastiaan rende naar binnen, waar ik mijn broodje zat te eten. Ze kon nauwelijks praten, klappertandde en trilde. Het leek wel of alle spanning van de afgelopen jaren eruit kwam. Ik belde haar ouders en vroeg of ze haar wilden ophalen. Ze waren er in een mum van tijd. Klaas schreef Sebastiaan dezelfde dag nog een excuusbrief. Toch wilde Sebastiaan thuisblijven. En ze wilde niet mee op schoolkamp. Daar wordt veel gesport, dus ook veel gedoucht.
Vanochtend kwam Sebastiaan voor het eerst weer op school. Ze wilde met Klaas praten. Ik verwees het duo naar het lege computerlokaal. Na een halfuur kwamen ze de klas binnen. Beiden met een tevreden gezicht. In de pauze zei Klaas trouwhartig: “Sebastiaan heeft me uitgelegd hoe het bij haar zit, juf. Nou zijn we vrienden.” En nu komt Sebastiaan me dus vertellen dat ze mee gaat op kamp. Ik zou haar het liefst knuffelen, maar ik hou me in en zeg: “Wat een goed idee, meisje.” Als ze de klas uit loopt, of eigenlijk huppelt, geeft ze bijna licht van blijdschap. Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Meer verhalen van De juf? Elke woensdag komt er een nieuwe aflevering op KekMama.nl. Lees hier de eerdere afleveringen.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.