Beeld: Getty Images
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Beryl (43) geeft les aan groep drie.
“Juf! Ik heb de sleutel van de speelkist gevonden! Hij lag onder de verkleedspullen!” Dat roept Kiki (6) door de klas. Er gaat een gejuich op. We zijn de sleutel al twee dagen kwijt, en het waren saaie dagen. Kiki is de heldin. Haar vriendinnen knuffelen haar. De jongens scanderen haar naam: “Kiii-kii!” Kiki is wel erg goed in het terugvinden van kwijtgeraakte schatten, valt me op. Er zijn de laatste tijd best vaak dingen kwijt – en telkens is het Kiki die de spullen weer vindt. En daar zeer om bewonderd wordt.
Kiki is een schattig meisje, maar ze heeft wel een reputatie als dievegge van lekkere dingen uit andermans lunchtrommeltjes. Ze is dol op eten, vooral op vet eten. Haar ouders vinden dat ongezond, dus zij krijgt alleen snoeptomaatjes en crackers met humus. Een paar maanden geleden miste Sjaak tot twee keer toe zijn boterham met smeerworst en roomboter. Ik vermoedde meteen dat Kiki erachter zat, want ik zag haar altijd gulzig toekijken hoe hij daar dagelijks zijn tanden in zette. Een halfuur voor de lunch zet iedereen altijd zijn lunchtrommeltje op zijn tafel, daarna gaan de kinderen spelen, terwijl ik naar de lerarenkamer ga om de dag door te spreken met mijn collega’s. Ik ging opletten wie er vaak achterbleef en ontdekte dat dat Kiki was. Toen ik haar ernaar vroeg bekende ze meteen. “Mijn moeder geeft me nooit iets lekkers, juf”, verklaarde ze. Moeder Loes heeft toen een stevig gesprek met haar dochter gevoerd. Sindsdien heeft Kiki nooit meer uit lunchtrommeltjes gepikt. Wel krijgt ze vaak een stukje worst bij haar crackers.
Lees ook ‘Moet ik mijn kind (4) zijn gestolen speeltje laten terugbrengen?’ >
Steeds meer bekruipt me het gevoel dat Kiki haar speciale talenten opnieuw inzet. Maar nu om triomfen te vieren. Ik neem haar apart voor een pedagogisch verantwoord handpoppenspel, bedacht om kinderen te bevragen. De poppen bestaan uit poezen, leeuwen, honden, tijgers en apen. Kiki moet aanwijzen welk dier ze zich voelt als ze vrolijk en tevreden is, welk als ze ontevreden is. Kiki kiest de poes en de aap. “Aapjes pakken weleens dingen weg”, zeg ik. “Wat je toen met Sjaaks brood deed, weet je nog? Doe je zoiets nog steeds weleens?” Het is even stil. Haar blauwe oogjes betrekken. Dan fluistert ze: “Ja juf.” Ik, zachtjes: “Lieverdje, had je die sleutel van de verkleedkist ook zelf gepakt?” “Ja”, zegt ze. “Ik bewaarde ik hem een paar dagen thuis. En toen nam ik hem weer mee naar school en daar was iedereen trots op me.” Ik zeg haar dat ik het fantastisch vind dat ze zo eerlijk is. En dat ik dol op haar ben. Maar dat het belangrijk is dat ze dit soort dingen niet meer doet. Die middag bespreek ik het voorval met haar moeder. Die voelt zich schuldig, zoals moeders doen. Ze heeft Kiki de afgelopen tijd weinig aandacht gegeven. Niet alleen vanwege de drukte op haar werk, ook omdat haar zwager is verongelukt. Een enorm heftige periode, waardoor ze er niet altijd voor Kiki kon zijn. Daar zal ze nu verandering in brengen. Samen bedenken we dat het geen kwaad kan Kiki te laten praten met een goede kinderpsycholoog die ik ken. Het komt helemaal goed met deze eerlijke dievegge. Dit artikel staat in Kek Mama 01-2022. Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.