Elke woensdag vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Charlotte wordt gek van de ouders van leerling Fiene.
Lees verder onder de advertentie
Er hangt een plezierige opwinding in de klas, want we gaan tosti’s maken. Zoals elke donderdag. De kinderen vinden het geweldig. Om de beurt nemen ze ketchup mee van thuis. Vandaag heeft Fiene de beurt. Maar ze ziet er niet vrolijk uit. Nadat ze een tijdje heeft staan dralen bij mijn stoel overhandigt ze me een fles Heinz met een klein bodempje ketchup. “Sorry juf”, zegt ze. “Hij was op.”
Lees verder onder de advertentie
Ik word gek van haar ouders
Ik voel ergernis opkomen. Niet jegens Fiene, maar jegens haar ouders. Ik word gek van die twee. We hebben net het schoolkamp achter de rug waarbij ze beiden weigerden de € 25 aan ouderlijke bijdrage te betalen. Omdat ze allebei vonden dat het de beurt van de ander was – ze zijn niet meer bij elkaar. Vader reageerde überhaupt niet op telefoontjes, appjes en mails. Moeder nam alleen de telefoon op om te zeggen dat ze niet betaalde omdat haar ex aan de beurt was.
Lees verder onder de advertentie
Papa wil niet betalen
Intussen zei Fiene tegen haar vriendinnetjes dat ze niet mee op kamp wilde omdat ze er geen zin in had. Toen ik dat hoorde nodigde ik haar uit voor een chocomel bij het tentje op de hoek. Daar bekende ze dat ze wel mee wilde, maar dat het nou eenmaal niet kon. “Omdat mijn vader niet wil betalen. Dat zegt mijn moeder.” Ik zei dat de school het zou oplossen, en dat ze absoluut mee mocht. “We gaan niet eens weg zonder jou”, zei ik. “Veel te ongezellig.”
De avond voor het kamp kreeg ik twee telefoontjes. Om acht uur belde Fienes moeder om te zeggen dat we niet hoefden te denken dat ze arm was, dus dat ze alsnog betaalde, maar dat ze haar ex een klojo vond. Om negen uur belde de ‘klojo’ met de vraag of ik een luchtbed had voor Fiene. Gelukkig had ik er nog een op zolder liggen.
Lees verder onder de advertentie
Tel tot tien
De volgende ochtend stopte er een Porsche bij de school. Daaruit stapten Fiene en haar vader. Misschien wilde die laatste laten zien dat hij ook niet arm was. En nu staat Fiene hier met haar ketchupfles. Ik had vanochtend al een voorgevoel. Daarom had ik een extra fles ketchup meegenomen. Met een knipoog open ik mijn tas. Het is of de zon opgaat, zo begint Fiene te stralen. Eigenlijk word ik daar extra boos van. Ik ben blij dat haar ouders niet voor mijn neus staan, anders zou ik in staat zijn ze de huid vol te schelden. Ik moet van dit gevoel af. Thuis google ik ‘Hoe ga ik om met woede?’ Op alle sites komt dezelfde, ouderwetse tip terug: tel tot tien.
Lees verder onder de advertentie
Het helpt niet
De volgende ochtend loop ik Fienes moeder tegen het lijf. Terwijl ik haar aanstaar tel ik in mezelf stilletjes tot tien. Het helpt niet. Ik ben nog steeds boos. Ik ga door tot twintig. Het moet een raar gezicht zijn. Ik moet opeens lachen om haar verbaasde blik. Zij lacht aarzelend terug. Ik voel mijn boosheid wegsijpelen. Vriendelijk vraag ik: “Zullen we gauw eens over Fiene praten?”
Dit artikel stond eerder in Kek Mama.Meer verhalen van De juf? Elke woensdag komt er een nieuwe aflevering op KekMama.nl. Lees hier de eerdere afleveringen.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.