Juf Lola: ‘Ik heb echt last van Piet, die in zijn eentje de hele klas op stelten kan zetten’

Dorine Hermans

7 september, 2022 - 06:37

Leestijd: 4 minuten

Donderdagavond. De tienminutengesprekken tussen ouders en leerkrachten vinden plaats. Ik heb net de ouders van mijn voorbeeldige leerling Bella aan tafel gehad. Die vinden mij een topjuf. Nu komen de ouders van Piet, die er heel anders over denken. Sinds het begin van het jaar lig ik met Piet overhoop. Hij werkt niet mee, bepaalt de stemming in de klas, daagt me uit. Zijn ouders Frans en Martien leggen de schuld van dit alles bij mij, bleek uit ons vorige gesprek. Ik zou geen overwicht hebben. Ik wierp verontwaardigd tegen dat mijn voorgangers net zoveel problemen met Piet hadden gehad als ik. Het gesprek verzandde in een ongemakkelijke discussie. En daar zijn ze weer, Frans en Martien. Ze kijken grimmig. Ik probeer ontspannen te ogen en vraag: “Hoe vinden jullie dat het met Piet gaat?” Frans speelt de bal terug. “Hoe vind jij dat het gaat?” “Niet zo goed, nog steeds”, zeg ik gelaten. “Ik wou dat ik iets anders kon zeggen.” Nu gaat Frans in de aanval. “Aan wie ligt dat, Lola? Je bent veel te streng voor Piet. Hij zegt dat je altijd hem moet hebben. Als andere kinderen hetzelfde doen als hij zie je dat door de vingers, vertelt hij. Daarom doet hij zijn best niet voor je.”

Lees ook – Juf Brenda: ‘Madelief wacht op strafwerk, maar dat krijgt ze niet’ >

De klas op stelten

Ik ben in mijn wiek geschoten. Ik trek niemand voor, dat weet ik zeker. Ik heb alleen echt last van Piet, die in zijn eentje de hele klas op stelten kan zetten. Ik vertel het paar bozig over Piets stunt van vanochtend. Toen ik even met een ander kind bezig was wikkelde hij zich in het gordijnkoord bij het raam, en riep: “Juf! Ik zit vast!” De klas lag dubbel van het lachen, terwijl ik Piet zwaar geïrriteerd uit het gordijn pelde. Met moeite, want hij had het koord strak gespannen. Martien begint zachtjes te grinniken. Frans ook. En opeens doe ik mee. Terwijl ik vanochtend de humor van het geval niet kon inzien. De sfeer in de kamer verandert meteen. Frans en Martien kijken blij.

“Ik besef me hoe belangrijk het voor ouders is dat de leerkracht hun kind mag”

“Je vindt hem toch een beetje leuk, hè”, zegt Frans. Dat raakt me. Ik realiseer me hoe belangrijk het voor ouders is dat de leerkracht hun kind mag. Ik zit hier bang te zijn voor mijn eigen hachje. Maar heb ik me wel in Frans en Martien verplaatst? En werk ik wel goed met ze samen? Het is een valkuil voor leraren te denken dat zij de experts zijn waar het hun leerlingen betreft. De ouders zien hen meer. Zonde om daar geen gebruik van te maken.

Teambuilding

“Hebben jullie tips voor me over de omgang met Piet?” vraag ik. Frans zegt: “Misschien kun je iets meer affectie voor hem tonen.” “En hem prijzen als hij iets goed doet”, zegt Martien. “Hij werkt thuis hard voor je. En dan baalt hij als het in de klas misgaat. Dan gaat hij muiten.” Wat heb ik veel gemist door mijn defensieve houding, denk ik. De volgende dag neem ik Piet apart. “Piet, ik heb van je ouders gehoord dat je echt je best doet”, zeg ik. “Het komt helemaal goed.” Piet kijkt onderzoekend. Als hij aan mijn gezicht ziet dat ik het meen, begint hij voorzichtig te stralen. Ik straal uitbundig terug. Dit heet nou teambuilding. Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022.   Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.   Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen: *Goedkoper dan in de winkel *Lees elke maand als eerst Kek Mama *Gratis verzonden Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.