Elke woensdag vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Malti (26) geeft les aan groep vijf, maar niemand in de klas luistert.
Lees verder onder de advertentie
Vrijdagochtend, geschiedenisles.
Ik geef les over Pompeï. Over hoe de vulkaan Vesuvius in het jaar 79 het stadje bedekte met een vier meter dikke laag as en brokstukken. Hoe de mensen overvallen werden. Hoe de vorm van hun lichamen en hun huizen bewaard zijn gebleven dankzij de as. Zodat we precies weten hoe de Romeinen leefden.
Volgens mij vertel ik het best boeiend, maar niemand luistert. Aan het eind van de week komt dat vaker voor. Iedereen is toe aan het weekend. Ik voorop, nu.
Lees verder onder de advertentie
Klaar
De helft van de klas zit achterstevoren. Sophie en Fatima zitten te kletsen over kapsels. Bram loopt van zijn plek om Loewie te stompen. Ik heb ze nog niet uit elkaar gehaald of Benjamin trekt Thia aan haar haar. Als ik haar heb getroost en Benjamin een standje heb gegeven ben ik er opeens helemaal klaar mee.
“GENOEG!” roep ik keihard door de klas. Iedereen houdt op met waar hij of zij mee bezig was en kijkt me aan. “Er is veel voor nodig om mij chagrijnig te krijgen”, zeg ik. “Maar jullie is het gelukt.”
Ik been naar het digibord en teken drie poppetjes onder elkaar. Van de bovenste maak ik een smiley met een woedend gezichtje. “Dit ben ik”, zeg ik. “Omdat jullie niet opletten. Ik noem hem Bob Boos.” Ik klip er een magneetje naast. De middelste smiley krijgt een neutrale blik. Ik wijs aan: “Deze heet Mees Middel.” Van de onderste maak ik een vrolijke lach-smiley op pootjes. Ik denk even na. Welke naam begint met een V? “Dit is Vrek Vrolijk”, besluit ik.
De klas kijkt geboeid.
“Ik wil zo gauw mogelijk Vrek Vrolijk worden”, zeg ik. “En jullie kunnen daarvoor zorgen. Door rustig naar me te luisteren. Dan zet ik de het magneetje naast Vrek. Als ik aan het eind van de dag Vrek Vrolijk ben, doe ik een Vrek Vrolijk-dansje voor jullie.”
Er stijgt gelach op. Dat willen ze wel zien. Ze houden ook van een wedstrijdelement. Als ik weer over Pompeï begin, luisteren ze braaf. Zodat ik het magneetje al snel naar Mees Middel verschuif. En daarna naar Vrek. De kinderen geven een spontaan applausje.
Tijdens de rekenles beginnen Loewie en Bram weer te klieren. Meteen verschuif ik de magneet dreigend naar Mees Middel. “Stil, anders gaat juf niet dansen!” zegt Annick.
Een kwartier voor het einde van de lessen staat de magneet op Vrek Vrolijk. Ik zet een rap-muziekje op mijn telefoon aan. Dat heb ik in de pauze uitgezocht. Op de maat begin ik te zingen: “Vrek Vrolijk, Vrek Vrolijk!” Daarbij doe ik danspassen die een mengeling vormen van de klompendans, hiphop en rap. De kinderen liggen dubbel. “ALLEMAAL!” roep ik.
Iedereen komt mee dansen, zelfs Saar, die altijd zo verlegen is. Bram en Loewie gaan op hun stoelen staan. Annick slaat de maat met haar liniaal. Collega Marije van het lokaal naast ons steekt haar hoofd om de deur. Ze begint breed te glimlachen.
Nog even doordansen en het is weekend.
Dit artikel staat in Kek Mama 02-2021.Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]