Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Marie-An geeft les aan groep 8.
“Groep 8, drie weken voor de zomervakantie. “Juf, ik kom vanaf woensdag niet meer op school”, zegt Eline. “Mijn moeder wil niet meer dat ik bij haar woon.” Ik heb het gevoel dat ik in een slechte film zit. Ze ziet eruit als een geslagen puppy, terwijl ze meestal als een pingpongballetje door het leven stuitert. Eline heeft een zware vorm van ADHD. Ik vind dat Ritalin weleens te snel wordt voorgeschreven, maar Eline kan in mijn ogen eigenlijk niet zonder. Helaas is haar moeder Laura principieel tegen medicijnen, Eline blijft onbehandeld.
Laura is bijna net zo druk als haar dochter. Dat ziet ze als een extra reden om Eline geen Ritalin te geven. “Met mij is het toch ook goed gekomen”, zei ze een jaar geleden. Vlak daarna werd ze overspannen. Ze was per ongeluk zwanger geraakt tijdens een buitenechtelijke affaire. Tijdens die zwangerschap scheidde ze van Elines vader om vlak voor de geboorte van baby Tommie te hertrouwen met Kees. Tommie is nu twee maanden oud en Laura’s overspannenheid is naadloos overgegaan in een postnatale depressie. Voor Eline is geen ruimte meer. Kees tolereert haar ADHD niet. Elines vader Maarten is altijd op reis om miljoenendeals te sluiten. Eline wordt niet meer naar school gebracht, niet opgehaald en tienminutengesprekken worden afgezegd.
Ik aai door Elines blonde krulletjes terwijl ze vertelt over gisteren. Eva, de twaalfjarige dochter van Kees, duwde haar in de wieg van de baby, en zei tegen haar vader dat Eline zelf op de wieg was gesprongen. Dat resulteerde in een echtelijke ruzie tussen Laura en Kees, waarop Kees boos naar een hotel vertrok. Daarna had Laura tegen Eline gezegd dat ze binnen twee dagen bij haar vader moet gaan wonen. Ook al woont die in een andere stad. “Zal ik de klas vertellen dat ik niet meer terugkom?” vraagt Eline. “Nee”, zeg ik. “Jij gaat niet weg drie weken voor de grote vakantie. We gaan het oplossen.”
Lees ook
De juf: ‘Jij blijft straks na, en dan gaan we even met je moeder praten’ >
Ik bel Laura. Die kan alleen maar gillen dat Eline weg moet blijven, waarop ik haar huisarts inschakel. Dan bel ik vader Maarten, die opneemt vanuit Argentinië. “Ik kan hier even niets mee”, zegt hij. “Dat zal toch moeten,” zeg ik koeltjes, “want wij kunnen hier ook niets mee.”
De reddende engel wordt Maartens vader. Eline kan een week bij opa logeren, hij zal haar elke dag naar school brengen en weer ophalen. De grootvader lijkt een beetje op Paulus de Boskabouter met zijn vriendelijke ogen en ring-baardje. Alleen het eikelpijpje ontbreekt. Is dit de vader van de harde zakenman? Ik geef Eline met een gerust hart aan hem mee.
Eline bloeit op. Als opa haar ’s ochtends komt brengen, blijft hij om te helpen met het decor voor de eindmusical. Iedereen is dol op hem. Op de vierde dag staat Laura op de speelplaats. Ze biedt haar excuses aan en zegt dat het nooit meer zal gebeuren. De huisarts heeft haar ervan overtuigd dat zij en Eline medicijnen moeten gaan slikken. Ze heeft Kees de deur uit gezet. Met tranen in haar ogen vraagt ze Eline of ze gauw terugkomt. Dan mag ze nog heel vaak bij opa logeren. Ik heb weer het gevoel dat ik in een film zit. Maar nu in een feelgoodmovie.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.