Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Brenda (42) geeft les aan Madelief in groep 7.
Lees verder onder de advertentie
Donderdagochtend. Mijn klas maakt een opstel. Tenminste, dat is de bedoeling. Madelief gooit haar pen door de klas, Tijke vangt hem op en gooit ’m naar Joost, die hem weer naar Madelief gooit, die hem weer naar Nima gooit, en zo gaat de pen de hele klas door. “Hou op, jongens”, zeg ik zwakjes. “Geef die pen hier!”
Lees verder onder de advertentie
Heksenketel
Ik had evengoed niks kunnen zeggen. Het is nu half tien en ik ben al uitgeput. Bij mij in de klas is het vaker een heksenketel. Geen hond die naar me luistert. Het gebeurt allemaal onder leiding van Madelief; iedereen doet wat ze zegt, ook de jongens, die over het algemeen verliefd op haar zijn, vanwege haar blonde krullen en blauwe ogen. Ze is slim, maar ze voert niets uit in de klas.
Dat ik geen overwicht heb ligt aan het feit dat ik te weinig ervaring heb. (Dat hoop ik tenminste.) Ik ben een zij-instromer, vers van de pabo. Meteen na mijn afstuderen werd ik aangenomen bij deze school. Ik verheugde me aanvankelijk op de uitdaging, maar die lijkt toch een maatje te groot.
Na school laat ik Madelief nablijven. Ze hangt in haar stoel en kijkt me vol dedain aan. “Madelief, waarom let je niet op?” vraag ik. “Als je niet naar me luistert, kun je niet over naar groep acht.” Ze staart ongeïnteresseerd door het raam. Ik denk aan mezelf op die leeftijd. Toen was ik ook best brutaal tegen een juf. Een juf die saai les gaf. Ik realiseer me opeens dat ik dat waarschijnlijk ook doe, vanuit mijn onzekerheid. In een opwelling zeg ik tegen Madelief: “Je hebt trouwens wel gelijk.”
“Hoe kun jij nou respect opbrengen voor een juf die het niet kan?”
Lees verder onder de advertentie
Ze kijkt verbaasd. Ik zeg: “Hoe kun jij nou respect opbrengen voor een juf die het niet kan? Ik kan de klas niet aan. Weet je wat, ga jij naar huis, ik ga me beraden hoe ik ervoor kan zorgen dat jullie opletten in mijn lessen. Zodat jullie goed over kunnen.” Madelief kijkt nu nog verbaasder. Ze loopt aarzelend naar de deur. Ze blijft er wachten, waarschijnlijk omdat ze strafwerk verwacht, maar dat krijgt ze niet. Ik laat haar rustig gaan.
Nog veel te leren
’s Avonds bereid ik voor de volgende dag een, hoop ik, spannende les voor over liefdesgeschiedenissen uit de oudheid. Ik bestudeer Orpheus en Euridice, Paris en Elena en Caesar en Cleopatra.
De dag erna stoeien drie jongens voor de deur van de klas zodat ik er niet langs kan. Dan klinkt de stem van Madelief. “Hé, kappen nou, je ziet toch dat juf erdoor wil.” De jongens kijken net zo verbaasd als ik. Ze lopen braaf naar binnen. “Jongens, ik begrijp dat jullie niet naar me luisteren”, zo begin ik mijn les. “Ik ben nog veel te kort aan het lesgeven om het goed te doen. Maar als jullie me helpen, leer ik het.”
“Als jullie me helpen, leer ik het”
Lees verder onder de advertentie
De kinderen kijken me gefascineerd aan. En ze worden stil. Als er een paar jongens lachen krijgen ze commentaar van Madelief. “We zullen ons best doen, juf”, zegt ze. Nu begin ik over de oude liefdes. Iedereen let op. Of het door Madeliefs strenge bewind komt of door mijn les maakt me even niet uit. Ik neem me voor er alles aan te doen mijn leerlingen in het vervolg te gaan boeien. Dat hebben ze verdiend. Madelief voorop.
Dit artikel staat in Kek Mama 07-2022.Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:*Goedkoper dan in de winkel*Lees elke maand als eerst Kek Mama*Gratis verzondenAbonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.