Beeld: Shutterstock
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Merel (59) geeft les aan groep 5.
‘Juf, ik vind het erg dat je ziek bent. Mijn oom is ook dood.’ Ik heb 29 briefjes van mijn leerlingen voor me liggen op mijn keukentafel, en deze is van Maxim. Ik lach tot de tranen over mijn wangen biggelen. Maar het zijn niet alleen tranen van vrolijkheid.
Een week geleden kreeg ik tintelingen in mijn linkerarm die uren aanhielden. In het ziekenhuis constateerde de specialist hartfalen. Hij schreef pillen voor. Na twee dagen waren de tintelingen terug. Hop, weer naar het ziekenhuis. Uit een MRI bleek dat ik een herseninfarct had gehad. Werken is de komende drie maanden uit den boze, ik ben al moe als ik opsta. Naast medicijnen hebben de artsen me oefeningen voorgeschreven die mijn herstel moeten bevorderen.
Stress speelt een rol bij zo’n infarct, volgens de specialist. Dat ik extreem betrokken ben bij mijn werk lijkt me niet per se bevorderlijk. Ik doe alles voor mijn leerlingen. De directeur geeft me dan ook dankbaar de lastigste klassen. Mijn huidige klas is uitzonderlijk druk en uitzonderlijk slim. Er zit een aantal leerlingen met ADHD bij, maar ook een paar hoogbegaafde kinderen – elk met een eigen handleiding. En als juf moet je ze allemaal zien bezig te houden. ‘Uitdaging op maat’ heet dat. Anders gaan ze keten. Het is me gelukt ze in het gareel te krijgen, maar ik ging de laatste tijd wel erg vaak om negen uur naar bed.
Lees ook – De juf: ‘Kinderen hadden nachtmerries over mijn collega’ >
Door mijn afwezigheid gaat het effect van mijn inspanningen vanaf nu pijlsnel verloren. Daar maak ik me geen illusies over. Het gezag van invalkrachten is per definitie minimaal. Dat weet ik omdat ik zelf invaller ben geweest, toen mijn eigen kinderen klein waren. Al stond ik een halfjaar als vervanger voor een klas, de leerlingen namen me nooit serieus. Elke dag vroeg er wel eentje: “Juf, wanneer komt de echte juf terug?” Sinds tien jaar heb ik een eigen klas. Wat een verschil. Als ik maar een dagje afwezig ben geweest, doen mijn leerlingen alsof ze me weken niet hebben gezien, zo blij zijn ze. Dan hollen ze ’s morgens op me af voor een knuffel. Terwijl ik in de overdracht van de invaljuf lees dat ze onhandelbaar waren.
Op de 29 briefjes voor me op de keukentafel prijken hartjes, heel veel hartjes. ‘Ik vind het jammer en stom dat je er niet bent’, schrijft verlegen Lisa. Ik zie haar strakke gezichtje voor me. ‘Ik mis je het meest bij speling’, schrijft dyslectische Fatima. Hoogbegaafde Evert schrijft foutloos: ‘Wat erg dat je een herseninfarct hebt gehad.’ Maarten, de brutaalste van de klas, heeft een klein poppetje aan zijn briefje geniet. ‘Hier is mijn gelukspopetje. Dan wort je snel beeter en kom je snel trug.’ ‘Ik mis je’, lees ik meer dan twintig keer. Ik mis jullie ook, wil ik wel uitschreeuwen. Ik hang Maartens ‘popetje’ om mijn nek terwijl ik mijn oefeningen doe. Met hernieuwde kracht. Op een kussen wiebelen, stapjes op een denkbeeldige evenwichtsbalk maken. Het is heel saai, maar ik wil ‘trug’ naar mijn leerlingen. Ik realiseer me eens te meer wat een bijzondere baan ik heb. Ik ben niet zomaar een juf; ik ben hún juf. Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Dat het ouderschap uitdagend is, hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: Sacha (33) vraagt zich af hoe ze om moet […]
Joshua Nolet, de zanger van Chef’Special, is vorige maand opnieuw vader geworden van dochter Jones. Maar bij een pasgeboren baby horen niet alleen roze wolken, maar ook – jawel – slapeloze nachten. En dat ervaart Joshua nu volop.
Het leuke aan de feestdagen is dat de hele familie bij elkaar komt. Het lastige aan de feestdagen is óók dat de hele familie bij elkaar komt. Geen zin in ruzie of gedoe wegens botsende karaktertjes? Neem dan deze handleiding ter harte.
Marthe kwam erachter dat haar ex een affaire had, vlak voor kerst. Vlak voor de eerste kerst met hun baby, zelfs. Ze kan het eigenlijk nog steeds niet helemaal geloven.