Beeld: Canva
Voorheen waren Vajèn en Boaz altijd druk, druk, druk met de feestdagen, maar nu hebben ze dochtertj Lou. Kan zo’n jonge baby dat wel aan, al die diners en borrels?
Vajèn (31), samen met Boaz (31), moeder van Lou (2 maanden): “De feestdagen staan weer voor de deur en normaliter reizen Boaz en ik stad en land af voor alle kerstborrels, kerstdiners, nieuwjaarsduiken en nieuwjaarsfeestjes. We hebben beiden gescheiden ouders dus onze kerstdagen alleen bestaan al uit vier verschillende vieringen. Daar komt nog een verjaardag van de neef van Boaz bij op kerstavond, kerstborrels op het werk en met vrienden en onze eigen anniversary op 28 december. Al met al: druk, druk, druk.
Wij vonden dat zelf altijd heerlijk. We gaan graag samen op pad, we zijn totaal geen huismussen. Dus voor ons was dat altijd perfect, zo’n hele drukke decembermaand. Maar nu hebben we Lou. Ons dochtertje Lou, ons eerste kindje, nu twee maanden oud. En met de komst van baby Lou veranderde ons hele leven – logisch – maar misschien ook wel onze feestdagen.
Lou is geboren met 36 weken, dus wat te vroeg. Het ging al snel goed met haar, want het is een sterk meisje, maar we zijn er best wel van geschrokken. Het maakt ons erg voorzichtig met haar. Ik vind het al heel spannend om gewoon een wandelingetje met haar te maken buiten. Heeft ze het niet te koud? Of te warm? Baby’s oververhitten snel, las ik ergens. Maar ze kunnen zichzelf tegelijkertijd niet goed warm houden. Wat is het nou?
Al met al merk ik dat ik nogal gespannen ben sinds Lou er is. We slapen ook weinig, ze is bijna elk uur wakker. En dat al twee maanden lang. Ik ben constant bang dat er wat met haar zal gebeuren of dat er wat mis is met haar. Ik merk aan Boaz dat ook hij beschermend en overbezorgd is.
En nu staan de feestdagen dus voor de deur. De voor ons zo geliefde tijd, normaliter, maar dit jaar weet ik het niet. Al die feestjes, diners en borrels, dat is toch veel te heftig voor zo’n kleintje? Mijn gevoel zegt dat we het beter niet kunnen doen. Ook Boaz twijfelt enorm. Hoe meer mensen, hoe meer bacteriën er verspreid kunnen worden. Straks wordt ze nog ziek en moet ze weer naar het ziekenhuis.
Het probleem is alleen: iedereen kijkt enorm uit naar onze komst, of vooral: Lou haar komst. We hebben al zo veel berichten gehad van mensen die het zo leuk vinden om Lou te zien of haar te ontmoeten. Ik voel me echt bezwaard om te zeggen dat we misschien wel niet komen. En tegelijkertijd is het ook heel dubbel, want ik ben knettertrots op Lou en zou haar het liefst als Rafiki uit de Leeuwenkoning aan de hele wereld tentoon willen stellen. Maar ik durf het niet.
Ik heb het bij de oma’s van Lou – mijn moeder en schoonmoeder – laten vallen en die zeiden beiden dat het heus kan, dat baby’s heus tegen een stootje kunnen en echt niet zomaar ziek worden. En zo’n kleintje slaapt volgens hun overal doorheen. Nou, behalve door doodse stilte in de nacht, schijnbaar. Want ze doet veel, maar slapen hoort daar niet bij.
Lou heeft haar eerste verkoudheid al te pakken gehad. Zo veel mensen komt zij nog niet tegen in haar leventje, dus dat baby’s niet zomaar ziek worden, daar geloof ik niks van. We krijgen er steeds meer vragen over en het voelt steeds urgenter om een knoop door te hakken: gaan we wel, of niet? Het voelt ook rot om op het ene diner wel te verschijnen en een andere kant van de familie dan teleur te moeten stellen. Dus het is alles of niets.
Kortom: ik weet het echt niet. Ik wil niemand teleurstellen, en ik zou het ook leuk vinden om wél de feestdagen met onze families te vieren. Het is altijd ontzettend gezellig. Maar het idee dat Lou dan mee moet, dat iedereen haar waarschijnlijk vast wil houden en dat ze dan misschien ziek wordt, dat boezemt me zoveel angst in. Of dat we straks met een overprikkelde newborn zitten. Dat kan toch ook niet goed zijn? Voor wie kiezen we: de familie, of de baby?”
Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Nog één mep en ik vertrek, dacht Yvonne (39) steeds. Toen vier jaar later – vele klappen en vernederingen verder – haar man Ivar ook een tik gaf aan dochter Milou (nu 5), had ze eindelijk de moed hem te verlaten.
