Beeld: Pexels
Dat het ouderschap uitdagend is, hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: Sacha (33) vraagt zich af hoe ze om moet gaan met haar jolige schoonvader die haar dreumes dikkerdje noemt.
Sacha: “Een paar weken geleden zaten we met de familie aan tafel toen mijn schoonvader mijn dochter van anderhalf liefdevol ‘dikkerdje’ noemde. Iedereen lachte. Iedereen, behalve ik. Mijn dochter is inderdaad wat steviger dan gemiddeld, maar ik zie haar als een gezonde, vrolijke dreumes. Ze is nog volop in ontwikkeling, en of ze nou wat molliger is of niet, ik vind zulke bijnamen ongepast.
Het probleem is dat mijn schoonvader, laten we hem ‘Kees’ noemen, een soort rots in de branding is binnen de familie. Hij is die charmante man die iedereen aan het lachen maakt, die klaarstaat met wijze raad en die de sfeer altijd luchtig houdt. Iedereen houdt van Kees, en ik ook. Maar eerlijk gezegd zit ik steeds vaker met zijn taalgebruik in mijn maag. Zijn opmerkingen zijn vaak wat ouderwets en ongefilterd. ‘Zo ben ik nu eenmaal’, zegt hij dan. Het is nooit bedoeld om te kwetsen, maar dat maakt het niet minder ongemakkelijk.
Toen hij mijn dochter ‘dikkerdje’ noemde, voelde ik een mix van boosheid en onzekerheid. Als moeder wil ik haar beschermen, ook tegen onbedoelde kwetsende opmerkingen van familie. Ik weet dat kinderen veel oppikken, zelfs op jonge leeftijd. Zo’n bijnaam kan later een impact hebben op hoe ze naar zichzelf kijkt. Toch durfde ik er niets van te zeggen. Mijn schoonvader zou dan waarschijnlijk zuchten en zeggen: ‘Mag dit ook al niet meer? Je mag tegenwoordig helemaal niks meer zeggen!’
De rest van de familie lijkt het allemaal prima te vinden. Misschien overdrijf ik? Ze is pas anderhalf, nu heeft ze het nog niet echt door. Maar wat als hij deze grappig bedoelde bijnaam vol blijft houden? Ik blijf erbij dat we moeten nadenken over hoe we over en tegen kinderen praten. Woorden hebben kracht, en het is belangrijk om kinderen vanaf het begin positief en zonder oordeel te benaderen. Maar hoe breng ik dit over aan iemand die zo overtuigd is van zijn eigen gelijk en alles wat naar ‘woke’ ruikt afdoet als flauwekul? Waarschijnlijk reageert hij met: ‘Het is maar een grapje, jullie nemen alles zo serieus’.
Zeker met de feestdagen voor de deur zit ik echt met dit dilemma. Laat ik het gaan om de familievrede te bewaren, of maak ik duidelijk dat ik dit ongepast vind en leg ik uit waarom zulke woorden onnodig kwetsend kunnen zijn? Want als ik niks zeg, blijft het misschien niet bij deze ene opmerking. Maar als ik het wel aankaart, zet ik mogelijk een gespannen sfeer in gang, net voor de feestdagen. Wat zou jij doen: het gesprek aangaan of hopen dat de bijnaam overwaait?
Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]
