Dat het ouderschap uitdagend is hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: Tirza (32) die eindeloze discussies met haar partner voert over foto’s van hun kind op social media.
Tirza (32): “Ons dochtertje is vorige maand twee geworden. Ik kan nu zeggen dat mijn man en ik al twee jaar lang dezelfde discussies voeren, namelijk over social media. Mijn man plaatst wekelijks tientallen foto’s van ons dochtertje op Instagram. Ik vind dat veel te veel. Ook na haar verjaardag vorige maand hebben we er ruzie om gehad, omdat mijn man diezelfde dag nog twaalf foto’s van haar online zette. Belachelijk, als je het mij vraagt.
Lees ook – Robin: ‘Je kind op social media plaatsen? Puur eigenbelang!’
Toen ik zwanger was, had ik nog geen duidelijk standpunt over foto’s op social media. Helemaal geen foto’s van haar delen, leek me een tikkeltje overdreven. Ook een smiley over haar gezichtje plakken, zoals BN’ers wel eens doen, vond ik ver gaan. Wij zijn immers geen BN’ers, dus waarom zo panisch doen over het verborgen houden van ons kind? Hoe vaak ik dan wel foto’s van haar wilde plaatsen, daar had ik nog niet echt een idee bij. Mijn man en ik praatten er weleens over, maar dan was de conclusie eigenlijk altijd: we zien het dan wel.
Al in de kraamweek ging mijn man los. Hij plaatste de ene na de andere foto van onze baby op Instagram. Vooral op Instagram Stories, waar de foto’s na 24 uur weer verdwijnen. Ik had andere dingen aan mijn hoofd, zo moest ik natuurlijk herstellen van mijn bevalling. Toch weet ik nog goed dat ik me eraan ergerde. Ik heb toen ook gelijk wat grenzen aangegeven. Bijvoorbeeld dat ik foto’s van haar eerste badje niet online wilde hebben, net als foto’s van de kraamvisite.
Lees ook – Je kind op sociale media, ja of nee? ‘Ik ga ze niet blootstellen aan de grillen van het internet’
In de loop der tijd zijn daar meer grenzen bij gekomen. Zo weet hij inmiddels dat ik geen foto’s van onze dochter in haar luier of zwemkleding online wil hebben, en ook geen foto’s waarop ze huilt. Leuke, vrolijke foto’s waarop ze gewoon gekleed is, mogen van mij, maar alsnog erger ik me aan de hoeveelheid foto’s die hij plaatst. Zelf deel ik misschien eens in de twee weken wat, bij hem gaat er bijna geen dag voorbij zonder foto. Omdat hij het vooral op Instagram Stories plaatst, ziet hij er niks ergs in. “Ze zijn er toch zo weer af? Waar maak je je druk om?”, zegt hij dan.
Het zijn niet alleen foto’s, maar ook filmpjes. Bijvoorbeeld van mijn dochter die iets grappigs zegt, iets nieuws proeft, flink geknoeid heeft of voor het eerst op de fiets zit. Allemaal hartstikke schattig natuurlijk, maar ik vind het niet fijn om dat allemaal met de buitenwereld te delen. Waarom moet iedereen de ontwikkeling van mijn dochter op de voet kunnen volgen? Het geeft me een naar gevoel. Ik ben benieuwd wat anderen mij zouden adviseren. Mijn man moet natuurlijk gewoon een trotse vader kunnen zijn en ik weet dat hij al veel minder plaatst dan hij zou willen door mij. Toch zit het me nog geregeld niet lekker.”
Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.