Dat het ouderschap uitdagend is hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: hoe vertel ik mijn partner dat ik toch geen tweede kind wil?
Lees verder onder de advertentie
Rosalie (37): “Vijf jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen via een datingsite. Ik liet hem direct weten dat ik opzoek was naar iets serieus. Ik wilde namelijk ontzettend graag settelen en een gezin stichten. Al op de derde date hadden we het over kinderen. Ik zei dat ik er graag twee wilde en tot mijn grote vreugde dacht hij er hetzelfde over. Al een jaar nadat we een relatie kregen, besloten we ervoor te gaan. Het voelde goed, dus waarom wachten?
Lees verder onder de advertentie
Gelukkig raakte ik snel zwanger. De zwangerschap zelf vond ik best zwaar. Het hele eerste trimester was ik kotsmisselijk. Pas met een week of 18 nam dat af. In het derde trimester kreeg ik veel last van bekkeninstabiliteit, waardoor lopen steeds pijnlijker werd. Met 38 weken was ik er dan ook behoorlijk klaar mee. Kon die baby niet al komen? Ik had pech en moest nog een tijd wachten. Pas met 41+5 werd onze zoon geboren.
Kraamtijd en borstvoeding
Natuurlijk was ik dolgelukkig met de komst van ons jongetje, maar de kraamweken vond ik zwaar. Het lichamelijke herstel was pittig -ik was flink uitgescheurd- en ik had ontzettend last van kraamtranen. Op de kraamvisites kijk ik niet met plezier terug. Ik had vooral veel pijn en was constant aan het huilen, eigenlijk wilde ik zo helemaal niet gezien worden. Pas toen mijn zoontje drie maanden was, begon ik een beetje van het moederschap te genieten. Ook omdat ik toen stopte met borstvoeding geven. Want eerlijk is eerlijk: ook dat vond ik zwaar. Ik had me van tevoren verheugd op die intieme momentjes met je baby aan de borst, maar door omstandigheden moest ik vooral veel kolven en dat vond ik niet bepaald een pretje.
Lees verder onder de advertentie
Gebroken nachten en strijd
Inmiddels is mijn zoontje drie. Het is een schat van een jongetje en ik zou hem voor geen goud kwijt willen, maar ik ben het ouderschap altijd zwaar blijven vinden. Ik vind het gewoon ontzettend vermoeiend. De gebroken nachten… Die eeuwige strijd rondom eten, aankleden en ja… wat niet eigenlijk? Stiekem kijk ik er erg naar uit dat hij over een tijdje naar de basisschool gaat. Eindelijk weer wat rust in de tent.
Lees verder onder de advertentie
Een tweede kind
Mijn vriend denkt hier heel anders over. Hij zegt juist vaak hoe leuk hij die babytijd vond. Ja, niet gek, denk ik dan, jij hoefde geen zwangerschap, bevalling, herstel en borstvoedingstraject te doorstaan. Jij had geen last van hechtingen, hormonen, kraamtranen, stuwing en mom guilt. Mijn vriend is in de vooronderstelling dat we voor een tweede gaan, zodra ons zoontje naar de basisschool gaat. Dat was namelijk altijd ons plan. De waarheid is dat ik er niet aan moet denken om alles nog een keer mee te maken. Die basisschoolperiode geeft me mijn vrijheid terug, dan gaan we toch niet van voor af aan beginnen?
Lees verder onder de advertentie
Dilemma
Ik voel al jaren geen wens voor een tweede, maar heb dit nooit met mijn vriend besproken, omdat ik dacht dat dit nog wel zou komen. “Als je kind drie is, gaan je eierstokken weer rammelen, dan ben je die babytijd alweer vergeten”, zeiden vriendinnen vaak. Ik geloofde daar echt in, maar het is niet gebeurd. Hoe kan ik dit het beste met mijn vriend bespreken? Ik ben bang dat hij het vreselijk vindt als zijn wens voor een tweede niet in vervulling gaat.”
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]