Keith Kornson (37) woont samen met Wieneke (33) en is vader van Mila (1,5 jaar).
“Jarenlang deden mijn vriendin en ik waar we zin in hadden. Ik hield van mijn vrijheid en was erg op mijn werk in de reclamewereld gericht. Maar ik werd ouder en steeds meer vrienden kregen kinderen. Ik zag die onvoorwaardelijke liefde, dat leek me mooi om ook mee te maken. En ik zag bij mijn vrienden dat ze heus nog een leven hadden en leuke dingen deden naast hun gezin. Dat stelde me gerust.”
“De bevalling vond ik heel spannend. Mijn vrienden zeiden van tevoren al: als partner kun je dan niet zoveel doen. Ter voorbereiding op wat me te wachten stond keek ik op YouTube geboortevideo’s. In het ziekenhuis hield ik de gordijnen dicht, ik dimde de lampen en gaf Wien steeds wat te drinken. Alles deed ik om het haar zo comfortabel mogelijk te maken. Zij deed al het werk en ik vond haar heel dapper.”
“De kraamtijd vond ik minder slopend dan verwacht. Ik was wel moe door steeds die korte hazenslaapjes tussen de voedingen door, maar niet helemaal kapot. Mila was een makkelijke baby en sliep al met twee maanden door, dat scheelde natuurlijk enorm. In het begin was ik wel wat onzeker, ik wilde alles perfect doen. Dan waste ik Mila’s flesjes drie keer af, tot ze écht schoon waren.”
Lees ook
Deze vrouwen houden nóg meer van hun man sinds hij vader is: ‘Hij is veel leuker geworden’ >
“Ik dacht: een baby neem je gewoon overal mee naartoe, dan leert ze flexibel te zijn. Maar in de praktijk werkt dat toch anders en beweeg je om je kind heen. Dan zijn we uit eten met Mila en merken we dat ze er ineens helemaal klaar mee is. Dan moet je wel naar huis. Sowieso is de deur uitgaan al een hoop geregel door alle spullen die mee moeten: billendoekjes, luiers, flesjes, een snackje en speelgoed.”
“Mila is dromerig, net als ik. Ik ben ook vaak aan het denken en dagdromen. En net als ik lacht ze veel. Ook fijn: ze heeft mijn pigment en wordt snel bruin. De grote blauwe ogen zijn dan weer van haar moeder.”
“Ik vind het prachtig om te zien dat Mila mij echt gemist heeft na een dag op de opvang. Dan overlaadt ze me met kusjes. En als ik haar ’s morgens uit bed haal, staat ze met haar armpjes omhoog te glunderen. Dat is genieten.”
“Soms twijfel ik of ik mijn dochter wel genoeg aandacht geef. Dat vind ik het lastigste aan het ouderschap. Soms wil ik even mijn eigen ding doen en speelt Mila alleen. Dan denk ik: is dat wel oké, moet ik niet samen met haar spelen? Ik merk ook dat het echte opvoeden nu langzaam begint. Dat we vaker ‘nee’ moeten zeggen, bijvoorbeeld als ze aan de stopcontacten wil zitten. Gelukkig lukt het ons tot nu toe wel om consequent te zijn. Mila weet het heel goed als ze iets niet mag.”
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of neem een abonnement >
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.