Beeld: Memory Lane Fotografie en privé
Robin Versigny (32) woont samen met Rosanne (29) en is vader van zoontjes Jin (3) en Raf (2).
“Als het komt, dan komt het, is altijd mijn idee geweest over kinderen krijgen. Ik wist dat ik vader wilde worden, voor mijn gevoel hoort dat erbij. Vier jaar geleden stopte Rosanne met de pil. Beiden voelden we dat een kind welkom was. We hadden een fijn huis gekocht, het was tijd voor de volgende stap.”
“Als vader sta je er een beetje naast tijdens de zwangerschap. Natuurlijk ging ik mee naar de echo’s en hielp ik extra in het huishouden. Rosannes groeiende buik vond ik bijzonder. De gedachte dat ons kind daarin groeide was onwerkelijk. Rosanne voelde onze jongens in haar lichaam groeien, maar ik bouwde na de geboorte een band op. Voor mijn gevoel begon het vader zijn toen pas echt.”
“Jin was net een jaar toen Raf werd geboren. Twee kinderen zo dicht op elkaar krijgen was best heftig. Er waren twee kleintjes die allebei door groeispurten gingen en onze volle aandacht en zorg nodig hadden. Raf had ook lange tijd onrustige nachten, waarbij we er soms drie keer uit moesten voor hem. Maar ik ben een nuchter type: het is nu eenmaal niet anders, uitrusten komt later wel weer. Het heeft totaal geen zin om je hier druk over te maken als ouder.”
Lees ook – Amper bevallen en alweer zwanger: ‘Ik dacht alleen maar: hoe gaan we al die luiers betalen?’ >
“Soms voel ik me schuldig als ik boos ben geworden op de jongens. Dat doe ik niet graag. Ik zou soms willen dat ik iets meer geduld had. Ze zijn twee en drie, tuurlijk moeten ze nog veel leren. Een beker omgooien of knoeien met het eten kan gebeuren en is niet het einde van de wereld.”
“Raf kan een brompot zijn en gaan stampvoeten als-ie zijn zin niet krijgt. Jin wil het liefst alles zelf doen. Zo wilde hij ineens niet meer in zijn luier plassen maar op de wc. In één dag was hij zindelijk.”
“Het avondritueel met eten, badderen en naar bed brengen is altijd hectisch. Daarna probeer ik tijd voor mezelf te pakken. ’s Avonds ga ik bijvoorbeeld graag sporten met vrienden. Ook proberen Rosanne en ik regelmatig dingen met z’n tweeën te doen. Afgelopen weekend waren de kinderen bij opa en oma logeren, toen zijn wij lekker uit eten gegaan en de volgende dag konden we uitslapen. Nou ja, uitslapen… Omdat we dat niet meer gewend zijn, waren we toch om acht uur wakker.”
“Een jongensgezin voelt voor mij heel natuurlijk omdat ik zelf met twee broers ben opgegroeid – ik ben niet anders gewend. Rosanne hint weleens op een derde kind. Daarop zeg ik geen volmondig ja, want de afgelopen drie jaar waren best pittig. Maar ik kan niet in de toekomst kijken. Zeg nooit nooit, laat ik het daarop houden.”
Dit artikel staat in Kek Mama 05-2022.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.