Beeld: Eline Nijburg Photography
Soufiane Chokarni (39) woont samen met Jamie-Lee en is vader van Milo (7) en Samy (4).
“Milo werd geboren op mijn verjaardag; het mooiste cadeau dat ik me ooit kon wensen. Elk jaar vertel ik hier vol trots over. Onze verjaardagen vieren we samen. Overdag voor Milo, ’s avonds voor papa.”
“Vader zijn vind ik nog leuker dan ik had verwacht. Het mooist vind ik het zien opgroeien van mijn zoons. Het zijn twee eigen persoontjes die steeds weer veranderen en zich ontwikkelen. Milo is mijn spiegelbeeld. Hij is heel actief, wil niets missen en vraagt alles. ‘Net Milo’, zeggen vrienden over mij als ik heel druk doe. Samy is meer ingetogen en kan zich prima alleen vermaken. Dat vind ik ook heel mooi.”
“Zeer waarschijnlijk houden we het bij twee kinderen, al ben ik soms ook benieuwd naar hoe het zou zijn om een meisje te hebben. Dochters zijn tenslotte vaak vaderskindjes. Maar de geboorte van Samy was heel heftig. Wat een normale bevalling leek, veranderde ineens in een nachtmerrie toen de navelstreng rond Samy’s hals bleek te zitten. Er volgde een spoedkeizersnede onder narcose. Het was kantje boord en Samy kreeg direct na zijn geboorte een hartmassage. Gelukkig liep het goed af, maar die stress wil ik nooit meer mee maken.”
Lees ook – ‘Tijdens de bevalling van mijn vrouw stond ik aan de grond genageld’ >
“Ik vind het erg moeilijk als mijn zoons ziek of verdrietig zijn. Als ouder wil je dat dan wegnemen, maar dat kan niet. Het is ook pittig als ze soms voor geen meter luisteren. Dan denk ik: pfff, even tot tien tellen… Maar goed, dat hoort erbij en zullen mijn ouders vroeger ook vaak zat met mij gehad hebben.”
“De jongens zijn soms net twee clowntjes. Dan dansen ze uitbundig en trekken ze gekke bekken. Samy is nergens bang voor en wil alles doen wat grote broer Milo ook doet. Die interactie is zo leuk om te zien.”
“Sinds ik vader ben, ben ik minder op mezelf gericht. Mijn zorg voor Milo en Samy is het allerbelangrijkste. Verder ben ik niet heel erg veranderd. Geduld is bijvoorbeeld nog steeds niet mijn sterkste kant. Soms doen de jongens eindeloos over hun avondeten. Jamie probeert ze dan spelenderwijs te stimuleren om meer te eten, maar ik heb een directere aanpak en roep dan dat ze goed moeten eten omdat ze anders niet groeien.”
“Liefde voor de mede mens, zorgzaam zijn en goed bij jezelf blijven hoe vervelend de wereld soms is; dat wil ik mijn kinderen meegeven. En dat ze alles met ons kunnen delen.
“Ik hoop dat ze voelen dat thuis niets onbespreekbaar is”
Ik ben zelf van Marokkaanse afkomst, in die cultuur wordt niet alles besproken. Ik hoop dat Milo en Samy voelen dat thuis niets onbespreekbaar is. Ook hoop ik dat ze ook later als broers goed voor elkaar zorgen, ik vind het heel belangrijk dat ze een sterke band hebben samen.” Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022. Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.