Beeld: GettyImages
Als je in de kinderopvang werkt, sta je nergens meer van te kijken. Maar toen een van de kindjes verkondigde dat zijn moeder een piemel had, stond ook leidster Marieke met een mond vol tanden.
Marieke (38), moeder van Jasmijn (3): “Als pedagogisch medewerker in de kinderopvang ben ik heel wat gewend, maar een paar jaar geleden maakte ik zoiets grappigs en tegelijkertijd gênants mee, dat ik het voorval nooit vergeten ben.
Bij het kinderdagverblijf waar ik destijds werkte, hadden we een ruimte met een aantal kinderwc’s en een grote commode. Tijdens een verschoonronde namen we altijd een klein groepje mee naar die ruimte – een paar kinderen voor zindelijkheidstraining en een aantal voor een schone luier. Ik was een baby op de commode aan het verschonen, een collega hielp twee jongetjes van een jaar of drie om te leren plassen op de wc.
Kinderen van deze leeftijd vinden het maar wat interessant om iemand in zijn of haar blote billen te zien. Maar verder dan ‘wat voor plasser heb jij?’ gaat dat meestal niet. Dit keer kregen we echter een heel ander gesprek te horen. De jongens – laat ik ze Sem en Jonas noemen – zaten naast elkaar op de wc. Sem zei trots: ‘Ik heb een piemel’. Jonas beaamde dat: ‘Ik ook’.
Sem ging verder: ‘Mijn papa heeft ook een piemel.’ Jonas knikte: ‘Ja, mijn papa ook.’ Sem was nu weer aan de beurt: ‘Mijn mams heeft géén piemel.’ Maar daarop had Jonas een enorme verrassing: zijn mama wel! Sem keek heel verbaasd. Een mama met een piemel?! ‘Ja hoor,’ zei Jonas opgewekt, ‘die zit in het kastje bij het bed.’
Je kon mijn collega en mij opvegen, we moesten hier zo hard om lachen. Het klonk zo koddig. De kinderen waren ook heel bleu en onschuldig, ze vonden het blijkbaar heel gewoon. Maar dat zorgde wel voor een hoop ongemak bij mij. Ik was begin twintig en vond het erg awkward. Elke keer dat de moeder van Jonas haar zoontje kwam ophalen moest ik moeite doen mijn gezicht in de plooi te houden. Inmiddels is die gêne weg en vertel ik het verhaal nog regelmatig, want het blijft hilarisch.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
Liefde is prachtig, tot je ontdekt dat jouw sterrenbeeld en dat van je partner samen net zo goed matchen als een peuter en een witte bank.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
Als ouder wil je natuurlijk niets liever dan je kleintje na het zwemmen lekker warm inpakken met een zachte handdoek. Maar wist je dat de manier waarop je die handdoek omdoet, een groot verschil kan maken voor de veiligheid van je kind? Zweminstructrice en waterveiligheidsadvocate Nikki Scarnati deelde onlangs een belangrijke tip.
