Beeld: privé
Pauline Schonewille (48) was 28 toen ze verliefd werd op Fred, die al een kind had. Samen kregen ze Josephine (14), Eleonore (11) en Louise (4). Met haar mediationpraktijk richt ze zich nu op (samengestelde) gezinnen, waarover ze een aantal boeken schreef.
“Een man met een kind was niet het ideaalplaatje dat ik voor ogen had als ik vroeger droomde van een gezin. Ik had wel altijd al een kinderwens. Dus toen Fred al een dochter bleek te hebben, kon ik alleen maar denken: kom er maar bij.
Tegelijk was ik bezorgd. Want wat als Fred geen kinderen meer zou willen? Of ik ze niet kon krijgen? Dat Fred al een keer voor het eerst vader was geworden zonder mij, voelde als een soort rouw. Was een kind krijgen met mij voor hem nog wel bijzonder?
Fred was daar helemaal niet mee bezig. ‘Joh, één kind tegelijk’, zei hij. Al maakte hij zich wel zorgen over zijn dochter. Hoe zou het voor haar zijn om een zusje of broertje te krijgen? Toen zijn dochter tien was vond ik het weleens tijd, ik was inmiddels 34. Daarop raakte ik zwanger van Josephine.
Hoe gewenst mijn zwangerschap ook was, ik kon er niet onbezorgd van genieten. Was bang dat mijn stiefdochter de aandacht van haar vader niet zou willen delen. En hoewel ik mijn steentje bijdroeg aan haar opvoeding, bepaalden haar ouders de regels binnen een co-ouderschap – die niet altijd de mijne waren. Ik had het gevoel dat ik op eieren liep, doordat ik niet blind op mijn intuïtie kon varen. Ik was gewend geraakt aan een soort voorwaardelijke liefde, want mijn stiefdochter had al een moeder en ging elke week weg.
“Toen ik zelf een kind had, werd ik zelfverzekerder”
Toen Josephine eenmaal geboren was, vond ik het helemáál lastig mijn draai te vinden. Ik moest eraan wennen dat zij wel bleef en mij echt de allerliefste vond. Toch zorgde dat er voor dat ik zelfverzekerder raakte in mijn stiefmoederschap. Nu ik zelf een kind had, had ik het gevoel dat ik eindelijk meetelde als moeder. Begreep de ex van Fred opeens ook beter. Ik voelde de onmacht die zij moest voelen als een andere vrouw jouw kind in bed legt.
Het runnen van een samengesteld gezin is iets waar vooral ík in heb leren groeien. Zo ontdekte ik laatst dat mijn stiefdochter de komst van haar zusjes helemaal niet zo lastig vond als ik dacht, maar er juist heel blij mee was. Van haar hadden ze wel eerder geboren mogen worden. Had ik dat maar eerder geweten!
En Fred bleek de zwangerschappen en geboortes van onze drie dochters echt net zo bijzonder te vinden als die van zijn oudste. Zo zie je maar hoe verschillend je een situatie binnen één gezin kunt beleven. En hoe belangrijk het is om dat te bespreken, en niet in te vullen voor elkaar.
“Als zijn ex zei dat ze mijn dochter zo op de hare vond lijken, dacht ik: helemaal niet, dat is míjn kind!”
Waar we startten vanuit een gebroken situatie – het gezin van Fred en ons nieuwe, samengestelde gezin – zijn onze twee families steeds meer naar elkaar toe gegroeid. De ex-vrouw van Fred stelde voor op onze dochters te passen als dat nodig was. Dat vond ik in eerste instantie lastig, terwijl ik wel voor haar dochter zorgde. Als ze zei dat ze mijn dochter zo op de hare vond lijken, dacht ik: helemaal niet, dat is míjn kind!
Nu heeft ze een vaste oppasdag per week. ‘Is zij dan míjn stiefmoeder?’ vroeg mijn jongste pas. Na zeker tien jaar tandenknarsen vind ik dat nu heel fijn. Al onze dochters voelen zich veilig in beide huizen. Verjaardagen en sinterklaas vieren we met de hele club.
Lees ook – ‘Totaal onvoorbereid maakte ik de keuze: ik word de liefste stiefmoeder ooit’ >
Veel mensen onderschatten het stiefouderschap en het hebben van een samengesteld gezin. Het kost, zeker in het begin, veel energie. Het heeft impact op je relatie. De reis die je idealiter samen volgt – verliefd worden, samenwonen, een kind krijgen – heb je allebei al afgelegd, en die twee werelden vloeien niet altijd naadloos samen. Ik zou het niet graag overdoen – in elk geval niet op de manier waarop ik het beleefd heb.
Ik dacht: ik ben best slim, heb een groot hart, ik ben makkelijk, en opeens doe ik moeilijk dat mijn stiefkind ketchup bij haar eten wil terwijl ik jus heb gemaakt; wat mankeert me in vredesnaam? Daarom schreef ik Mijn man heeft een kind, het boek dat ik als kersverse stiefmoeder zelf graag had willen lezen. Hoe vind ik mijn weg als stiefmoeder – 10 bemoedigende brieven is daar een aanvulling op.
Uiteindelijk gaat bijna iedereen door dezelfde fasen in het stiefouderschap, zie ik in mijn mediationpraktijk voor familiezaken. Het begint als een roze wolk: we hebben genoeg liefde voor iedereen, ook voor de stiefkinderen. Dan blijkt het ingewikkelder dan je dacht en komt de ontnuchtering: zo vanzelf gaat het dus niet. Jaloezie, je buitengesloten voelen, twijfel: het hoort er in deze fase allemaal bij.
“Na de roze wolk komt de ontnuchtering”
De bewustwording die daarna komt maakt dat je je mouwen opstroopt: werk aan de winkel, we gaan er een succes van maken. Dat gaat niet zonder slag of stoot, want alle gezinsleden moeten hun plek vinden in het nieuwe geheel. Daarom gaat twee derde van de samengestelde gezinnen weer uit elkaar. Maar als je nu aan de slag gaat om er samen iets moois van te maken, is de kans groot dat je dat bereikt. Je zult merken dat het begint te wennen, dat het nooit helemaal volmaakt voelt, maar soms toch wel bijna heel fijn.
En net als je denkt: we hebben het onder de knie, komt er weer een dipje. Hoort erbij, geen zorgen. Na dat dipje wordt het wel weer leuk, en na leuk komt er wel weer een dipje. Als je weet dat het erbij hoort, dat het normaal is dat je soms onredelijk op elkaar reageert en dat je daar anders mee om kunt gaan, wordt het stukken makkelijker.
Het zou een hoop leed schelen als stellen in een vroeg stadium al met een familiemediator zouden praten, wanneer ze alleen nog maar het plan hebben twee gezinnen samen te voegen. En soms is het gewoon de moeite waard om door te zetten wanneer het even moeilijk is. Mijn stiefdochter studeert inmiddels en woont op zichzelf, maar komt nog regelmatig oppassen. Dan zegt ze: ‘Als er wat met jullie gebeurt, krijg ik de kleintjes, toch?’”
Meer weten? Mijn man heeft een kind, € 16,99, Uitgeverij Kok familie-zaken.nl
Oppaskosten besparen door grootouders in te schakelen, dat doen toch zo veel mensen? Klinkt ideaal, vond ook Anne-Marije. Ze had van tevoren niet kunnen bedenken dat het zo’n wig tussen haar en haar schoonouders zou drijven.
Het kiezen van een babynaam kan een behoorlijke uitdaging zijn, vooral omdat iedereen er een mening over heeft. Maar wat als die mening van een kenner komt? Op TikTok deelt expert Colleen Slagan wat volgens haar de grootste no go’s zijn.
Van eenhoorns tot Elmo en van Paw Patrol tot prinsessen. Elke peuter komt in een fase waarin hij of zij enthousiast wordt van specifieke dingen. Daarom delen we iedere week een leuke peuterpassie van onze lezers, want soms zijn ze wel héél bijzonder.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Josje (28) zich af of ze de vriendschap met haar beste vriendin moet opgeven.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.