‘Ons seksleven zou vanzelf weer opbloeien, dacht ik’

Illustratie bij: ‘Ons seksleven zou vanzelf weer opbloeien, dacht ik’ Beeld: Unsplash
Joan Makenbach
Joan Makenbach
Leestijd: 6 minuten

Margriet en Peter vreeën dagelijks de sterren van de hemel, totdat ze in twee jaar tijd vier kinderen kregen.

Lees verder onder de advertentie

Margriet (34), getrouwd met Peter (36), moeder van de tweelingen Loïs en Romee (6) en Luuk en Sem (4):

“De laatste keer seks weet ik nog precies: dat is op twee weken na exact een jaar geleden. De reden waarom ik het me zo goed herinner is omdat het op de verjaardag van Peter was. Niet eens bedoeld als speciale verrassing. Meer toevallig, omdat we tegelijk naar bed gingen en hij ineens dicht tegen me aankroop. Maar het was een eenmalig festijn, want het is daarna niet meer gebeurd. Peter en ik kennen elkaar nu acht jaar. In die jaren hebben we veel meegemaakt, zo kregen we vier kinderen in amper twee jaar tijd en werden volledig opgeslokt door de zorg voor het gezin. Dat heeft onze relatie verstevigd en onze liefde verdiept, maar dreef ons als geliefden uit elkaar. Tenminste, ik leg daar de schuld neer. We zijn nu te veel ouders en partners en te weinig lovers.  

Lees verder onder de advertentie

Tropenjaren

Toen we elkaar net kenden hadden we geen enkele aanmoediging nodig. We hadden elkaar via Tinder ontmoet en doken op de derde date met elkaar het bed in – er was een enorme klik. We vreeën elke dag en genoten er ook van. Toen ik zwanger bleek van een tweeling stortte dat gemiddelde al in. Ik kampte met lage bloeddruk en voelde me maandenlang beroerd. Bovendien zat mijn giga buik spannende standjes in de weg. Ik was met 25 weken al ronder dan iemand met een eenling-zwangerschap van veertig weken. We hadden amper seks. Daar voelde ik me toen best schuldig over, maar Peter vond het geen punt. We knuffelden, konden lekker kletsen op de bank en hadden het samen prima. Sowieso dacht ik: dit is tijdelijk, straks bloeit ons seksleven vanzelf op. Na de bevalling waren we hartstikke druk met de baby’s. In het begin reden we op en neer naar het ziekenhuis omdat de meisjes nog in de couveuses moesten blijven, daarna was het om de drie uur voeden. We hadden amper tijd om te ademen. Slaap won het van flikflooien tussen de lakens. En net toen alles weer een beetje op de rit was, we voorzichtig weer af en toe vreeën, raakte ik onverwachts zwanger. Wederom van een tweeling, we bleken erfelijk belast met meerlingen. Opnieuw herhaalde zich het verhaal: ziek, zwak, misselijk en slaaptekort. Om het overleven te noemen klinkt te zwaar, maar het zijn wel tropenjaren geweest.  

Lees verder onder de advertentie

Lees ook – Hij heeft nooit zin: ‘Ik voel me soms net een nymfomaan als ik mijn vibrator maar weer pak’ >

 

De knop om

Inmiddels is dat allemaal achter de rug. De kinderen zijn stukken minder afhankelijk van ons, kunnen zich zelfstandig aankleden, vermaken zich prima met een filmpje of tablet in het weekend en zijn bovendien fantastische slapers. We leggen het spul om zeven uur in bed en moeten ze de volgende ochtend weer wekken voor school. Wat dat betreft mogen we niet klagen. Toch lukt het ons niet de passie terug te laten keren. Ik wil nog wel, maar het lijkt gewoon of Peter nauwelijks lustgevoelens heeft. Ik weet in ieder geval niet meer hoe ik die knop bij hem moet omzetten. Af en toe onderneem ik nog een poging, maar het lijkt alsof hij me bewust afkapt. Wil ik hem lekker zoenen in de slaapkamer, pakt hij net op dat moment een knuffel van het bed die de kinderen hebben achtergelaten, om even gek mee te spelen. Show ik hem een nieuw lingeriesetje, dan is het alleen flauw: ‘Leuk’. Zien we een seksscène op tv, gaat hij op zijn telefoon zitten klooien. Zelfs die keer dat we een trio zagen en ik zei dat me kon voorstellen dat de droom van elke man was, antwoordde Peter broodnuchter ‘dat het hem net een pietsje te druk leek’.  

Lees verder onder de advertentie

Libido

Ik praat er weleens over met mijn vriendin: vindt zij een laag libido normaal voor een man? Peter zit echt op niveau vrieskist. We geven elkaar best nog wel een zoen, maar nooit heel wild of met de tong. Meer een keurige kus voor het slapengaan, als we wakker worden en bij vertrek naar werk of de supermarkt. Volgens mijn vriendin hoefde ik me geen zorgen te maken. Haar vent heeft soms ook periodes geen behoefte aan seks. Dat stemde me weer gerust. Niet dat ik bang ben dat Peter vreemdgaat; daar is hij het type niet voor. Mijn vriendin opperde voor de grap dat ik een minnaar moest zoeken. Maar nee, dat zou ik niet kunnen. Ik wil mijn gezin niet in gevaar brengen. Bovendien hou ik te veel van Peter en heb ik te veel respect voor hem om hem te kwetsen. Voorlopig zoek ik het bij speeltjes. Ik ga toch altijd eerder naar bed; heb ik zin, dan pak ik Tarzan erbij. Of Peter dat doorheeft? Geen idee. Hij weet wel dat ik vibrators in mijn nachtkastje heb liggen. De kinderen weten ook: dat is verboden terrein, want die laatjes zijn van mama. Ik vind het fijn mezelf af en toe te ontladen met een speeltje. Of Peter ook masturbeert? Nou, geen idee wanneer hij daar tijd voor heeft. Hij ligt bijna nooit alleen in bed en als hij doucht, staat vaak de badkamer vol met tandenpoetsende kinderen of sta ik daar te wachten, want meestal ga ik achter hem aan.  

Lees verder onder de advertentie

Een stapel kussens tussenin

Ik ben niet boos, wel lichtelijk gefrustreerd. Ik mis de verbinding. De aanraking, het fijne gevoel, de bevestiging. Na twee duozwangerschappen ben ik niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Ik heb veel loshangend vel over op mijn buik en daar kan ik me onzeker over voelen. Peter zegt wel dat ik geen badpak aan hoef als ik klaag dat bikini’s niet meer kunnen en dat hij me mooi vindt zoals ik ben. Maar dan denk ik: neem dan een keer het initiatief! Pak me beet, zeg hoe sexy je me vindt en hoe je naar me verlangt. Onderhand ben ik bijna op het punt dat ik naar de huisarts wil voor hulp. Ik vind ons veel te jong voor een ingedut seksleven en ben bang dat we hier anders niet samen uitkomen. Mijn schoonouders slapen al jaren met een stapel kussens tussen hen in, dat is echt mijn schrikbeeld. Wij hebben gelukkig wel één dekbed en liggen tegen elkaar aan. Maar intiemer dan een vriendschappelijke knuffel wordt het helaas niet meer. Niet vanzelf.”   Wil je ook geïnterviewd worden voor deze rubriek? Mail naar redactie@kekmama.nl.   Dit artikel staat in Kek Mama 03-2022.     Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken