Beeld: Getty Images
Elke week vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Ik zag het twee jaar geleden totaal niet zitten: een groep hysterisch drukke jongens in het gareel houden in zo’n benauwd zwemparadijs – veel te bang dat er een zou verdrinken. Toch ging ik overstag toen Stef voor de zoveelste keer vroeg of hij zijn kinderfeestje ‘alsjeblieeeeft’ in het plaatselijke zwembad mocht vieren. “Voor één keer dan”, reageerde ik. “Onder voorwaarde je maximaal drie vriendjes uitnodigt. En ze moeten allemaal zwemdiploma B op zak hebben.”
Ik had het nog niet uitgesproken of de uitnodigingen met het grapje ‘waar we naartoe gaan is een verassing, maar neem wel je zwemspullen mee’ waren al verstuurd. En twee weken later stonden Job en ik met vier uitgelaten kinderen in de kleedruimte van het zwembad. Het eerste uur verliep soepel: het was rustig en we hadden goed zicht op alle jongens. Maar toen het zwembad na anderhalf uur volstroomde en ik steeds meer moeite kreeg om alle kinderen in de gaten te houden, kreeg ik het benauwd. Onzin, vond Job. “Die kunnen prima zwemmen”, zei hij geïrriteerd. “Laat ze toch lekker.”
Lees ook: Experts waarschuwen: meeste kinderen verdrinken snel en zonder geluid
Niet veel later werden de ranja en snacks op het versierde tafeltje geserveerd en mochten de kinderen gaan eten. Maar toen ze omgeroepen werden, schoven er slechts drie kinderen aan. Jelle, het vierde vriendje, was nergens te bekennen. Stef zei dat-ie nog niet zo lang geleden aangaf eventjes naar de wc te gaan, maar daarna hadden ze ‘m niet meer gezien… Meteen haalde ik helse doemscenario’s in m’n hoofd: lag Jelle nu ergens op de bodem van het zwembad en had niemand het opgemerkt? Moest ik zijn ouders gaan inlichten? Ik rende compleet in paniek via de toiletten naar de badmeester, die naar eigen zeggen niets geks had gezien. Na twintig minuten met vijf man sterk tevergeefs te hebben gezocht, begon ik me toch echt zorgen te maken.
Tot ik Stefs stem door de gang hoorde galmen: ‘IK HEB ‘M GEVONDEN!’ Wat bleek? Jelle, hooggevoelig en daardoor snel overprikkeld, was in een kleedhokje gaan zitten en vervolgens op z’n handdoek in slaap gevallen. Ik kon wel huilen van blijdschap, maar wist één ding zeker: we vieren nooit meer een kinderfeestje in het zwembad.
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
