Inhaalslag na de scheiding: ‘Ik had vijftig mannen in twee jaar tijd’

Jorinde Benner

22 augustus, 2021 - 13:40

Leestijd: 11 minuten

“‘Wees zuinig op jezelf, seks is iets heel bijzonders; dat deel je maar met één man in je leven’, leerde mijn moeder me. Ik zat in groep 8 en had net mijn eerste verkering. We deden niets meer dan naast elkaar zitten in de pauze, te verlegen om elkaars hand vast te houden. Hij kwam zelfs niet bij ons over de vloer. Dat mijn moeder de kalverliefde desondanks aangreep om de bloemetjes en bijtjes nog maar eens ter sprake te brengen, was natuurlijk logisch, al waren ze wat summier. Exclusief. Met een man, want LHBTI bestond niet. Altijd met condoom, anders kreeg je aids en baby’s. O, en hoe dan ook niet voor je achttiende. Ik had weleens stiekem een Penthouse ingekeken, van de oudere broer van een vriendinnetje. Daar kreeg ik het best warm van, maar zélf met seks aan de slag, daar was ik nog niet mee bezig. Laat staan dat ik kon vermoeden dat ik twintig jaar later het bed zou delen met meer dan vijftig mannen in twee jaar tijd.

Eerste tongzoen

Ik ging naar de havo en opeens stonden de oversekste puberjongens rijen dik voor me opgesteld. De leukste jongen van de klas – de rustigste – stond er als enige niet tussen. Ik bleef verliefd op hem tot in de derde, om pas op mijn dertigste via Facebook te horen dat hij al die tijd net zo verliefd was geweest op mij. Hij leek alleen niet op Johnny Depp, en de uitgesproken, politiek bewuste excentriekeling uit de parallelklas wel, en zo had ik op mijn veertiende mijn eerste tongzoen te pakken. Met de lessen van mijn moeder in mijn achterhoofd, duwde ik zelfs na een halfjaar verkering zijn voorzichtig verkennende hand op mijn borst met ferme druk weg. ‘Eén man. Bijzonder. Zuinig op mijn lichaam.’ Wars van énig beeld bij een toekomst met deze jongen, maakte ik het uit.

‘Dit moest hem dan wel zijn’

Het duurde tot mijn eindexamenjaar eer ik weer vlinders voelde en mijn eigen lichaam begon te ontdekken. Jules, heette hij. Na vier maanden verkering ging ik op een eindexamenfeest voor het eerst met hem naar bed. Dit moest hem dan wel zijn, dacht ik, die ene man. In het tweede jaar van onze studies woonden we samen, zeven jaar later werd onze oudste zoon geboren. Nog twee jaar later volgde onze jongste. We hadden het plaatje compleet: het nieuwbouwhuis, de twee auto’s, fijne banen en vrienden, én de drie R’en voor de kinderen. Veilig, zeker – en dóódsaai. Ik werd verliefd op gescheiden vriend Tibbe, en hij op mij. We belandden in een stormachtige verhouding en voor het eerst in mijn leven vree ik met een ander. Niet chic, ik weet het, wel ongelooflijk opwindend. Ik biechtte het op aan Jules, die er niet mee kon omgaan, en toen we een jaar later besloten te scheiden was ik – tussen alle tranen door – eigenlijk vooral opgelucht. In de jaren ervoor was ik een schim van mezelf geworden. Ik had het zelf laten gebeuren: mijn leven werd geleid door sleur, niet door míj. Ik wilde vrij zijn, genieten, groots en meeslepend. Iets wat met Jules was uitgesloten.

Vrij zijn

Een relatie beginnen terwijl je volop in scheiding ligt, is nooit een goed idee. Waar Tibbe al droomde van een toekomst samen, was ik alleen maar bezig mijn verleden af te wikkelen. Hij wilde het liefst zo snel mogelijk settelen, ik wilde voelen hoe het was om voor het eerst in mijn volwassen leven alleen te zijn, en single. Hoe gekwetst Jules ook was, onze scheiding verliep vrij soepel. Natuurlijk miste ik de jongens wanneer ze bij hun vader waren. Dus toen het stukliep met Tibbe, zag ik maar één vlucht: Tinder. Wanneer je de straal rond je eigen locatie beperkt houdt, ben je daar al vrij snel uitgeswipet. Dus maakte ik ook accounts aan op andere dating-apps en -sites. Voor ik het wist chatte ik met vijf mannen tegelijk.

‘Wees zuinig op jezelf’

Aanvankelijk was ik gewoon bang om alleen te zijn, begrijp ik nu. Mijn eerste date, met Tom, had ik nog geen week nadat Tibbe voorgoed de deur uitliep. We spraken af in een kroeg in de stad, en op het moment dat ik hem zag zitten, wist ik dat hij met me mee naar huis zou gaan. ‘Wees zuinig op jezelf.’ Het zinnetje spookte door mijn hoofd als een mantra. Maar na 35 jaar had ik voor het eerst seks gehad met een andere man dan de vader van mijn kinderen. Dat is niet zuinig, dat is heilig, vond ik. Al mijn vrienden en vriendinnen hadden zich door hun studietijd gehoerd en gesloerd. Twintig bedpartners was een keurig gemiddelde voor de meesten van hen. Ik had dus nog best wat ruimte voor ik me moest gaan schamen. Terwijl ik nu denk: schamen? Voor wát dan?

Lees ook Seks na de scheiding: ‘Een erotisch appje krijgen terwijl je in de speeltuin staat, het blijft raar’ >

Avontuur tussen de lakens

Vanaf de eerste minuut met Tom was de spanning niet te harden. We dronken wijn en kletsten en lachten, en nog voor het tweede glas werd geserveerd wenste ik dat hij zijn mond zou houden en me gewoon zou zoenen. Maar Tom was een gentleman, dus nam ik het initiatief toen hij een derde drankje wilde bestellen. ‘Dat kunnen we ook bij mij drinken’, zei ik. Om er meteen aan toe te voegen dat ik dit echt nog nooit had gedaan. Een nieuw mannenlijf, andere manieren – de seks met Tom was anders, heftiger, en intens. Was het met Tibbe al een avontuur tussen de lakens, nu realiseerde ik me pas hoe onervaren ik was. Wat je niet kent, kun je niet missen, maar nu ik het kende, was ik zo blij dat ik het had ontdekt. Met Jules was het vrijen altijd rechttoerechtaan geweest. Nu deed ik dingen die in de 35 jaar hiervoor niet in me waren opgekomen, of waarvoor Jules me voor gek had verklaard. Ik kwam klaar – iets wat voorheen zelden gebeurde, en dan alleen als ik het zelf deed. Het voelde alsof ik opnieuw werd geboren. Tom wilde geen vaste relatie en dat vond ik prima. Ik was single, en blijkbaar sexy. Dus spraken we eens in de paar weken af en Tinderde ik er ondertussen vrolijk op los. Het krampachtige vasthouden aan ‘zuinig’ zijn op mijn lichaam, kon ik steeds beter loslaten. Ik realiseerde me dat zuinig zijn niet betekent dat je niet van seks met meerdere mensen mag genieten, maar dat het betekent dat je alleen moet doen waar je echt behoefte aan hebt. Wat goed voelt. En veilig, natuurlijk. Ik had in deze fase van mijn leven blijkbaar behoefte aan veel. Alsof ik iets had in te halen.

Inhaalslag

Niet dat ik met iedere date het bed in dook. Sommige mannen vielen in de realiteit ongelooflijk tegen, met anderen had ik alleen een emotionele klik. Dierbaar, want van zo veel nieuwe mensen en inzichten steek je enorm veel op. Niet iedereen nam ik ook zomaar mee naar huis. Dat was de plek van de kinderen en mij; het idee dat daar elke week een andere naakte man rondliep voelde als inbreuk op ons leven. Dus sprak ik af in hotels. Ging soms met iemand mee. Alleen mijn vaste scharrels zagen mijn slaapkamer – al was mijn matras daardoor na twee jaar al aan vervanging toe. Soms deed ik weken niets, soms had ik drie bedpartners in één week. Best druk, als je nagaat dat ik in de andere helft van de tijd in mijn eentje voor mijn kinderen zorgde, naast mijn baan die ook doorliep.

Op je hoede blijven

Mijn vriendinnen lieten me in eerste instantie mijn gang gaan. Dachten dat ik moest uitrazen. Maar na een jaar kwamen de kritische vragen. Paste ik wel goed op mezelf? Wist ik wel hoeveel mannen met verkeerde bedoelingen rondliepen? En wat als ik een soa opliep? Maar ik páste heel goed op. Bovendien werd ik een beetje kribbig van de aanname dat je als vrouw altijd maar op je hoede moet zijn; was ík hier niet eigenlijk degene met verkeerde bedoelingen? Ik was immers niet op zoek naar liefde, maar naar mezelf. Ik wilde voelen, ervaren. En wanneer een man daar gevoelens bij kreeg – wat meerdere keren gebeurde – wees ik hem keihard af.

Single levensstijl

Zo’n levensstijl houd je niet eindeloos vol. Als de kinderen bij Jules waren, draaide mijn leven alleen nog maar om daten. Ik zag mijn vriendinnen weinig, zat altijd in de kroeg. Dat kost niet alleen veel geld – hoewel de mannen vaak betaalden – maar ook ontzettend veel tijd. Tijd die ik nodig had om te leren alleen te zijn. Te voelen. Ik verwarde mijn single levensstijl en seksuele vrijheid met onafhankelijkheid, en denderde over mijn echte gevoel heen. Op de avond voor de tiende verjaardag van mijn oudste zoon, stortte ik in. Hij was bij zijn vader en om het gemis te sussen, zat ik bij mijn zoveelste date. Ik had slingers moeten ophangen. Cadeaus moeten klaarzetten. De volgende ochtend had in het teken moeten staan van twee blije kinderen in mijn bed, taart en kusjes. In plaats daarvan zat ik wéér aan de wijn, met een man van wie ik niet eens wist wie hij was, anders dan een paar profielfoto’s en het feit dat hij ‘ook enórm van katten hield’. Op het toilet, met mijn broek op mijn enkels, drong de realiteit keihard tot me door. Ik wilde hier helemaal niet zijn. Ik voelde me hondsberoerd. Dat laatste gebruikte ik als excuus om op te stappen, naar huis te gaan en vervolgens dagen niet meer buiten te komen. Ik meldde me ziek op mijn werk, zat de verjaardag van mijn zoon dat weekend met dikke ogen uit en besloot: dit moet nú anders.

Warmte zoeken

Heel wat sessies bij de psycholoog, avonden met vriendinnen en weekenden in hartverscheurende eenzaamheid later, heb ik veel over mezelf geleerd. Dat er geen wet is die zegt dat ik niet van mijn lichaam mag genieten op de manier waarop ik dat wil. Seks is een van de mooiste dingen die je kunt delen. Als dat lukt met iemand van wie je veel houdt, is dat prachtig. Maar dat betekent niet dat het lelijk is wanneer je het deelt uit gelijke belangen. Omdat je er allebei gewoon zin in hebt. Of warmte zoekt – zelfs al is die maar voor één nacht. Ik heb mezelf nooit in gevaarlijke situaties gebracht en heb me elke drie maanden laten testen op soa’s.

Andere standaarden

Eén vriendin, die ik hierdoor niet meer spreek, noemde me een slet. Maar dat woord is voor mij betekenisloos. Dat ik ben vreemdgegaan tijdens mijn huwelijk, neem ik mezelf kwalijk. Dat ik in twee jaar tijd met meer dan vijftig mannen het bed heb gedeeld niet. Ik deed het uit vrije wil en deed er niemand pijn mee. Bovendien: waarom zouden voor mij als vrouw andere standaarden gelden dan voor mannen? Alle mannen aan wie ik het heb gevraagd hebben een vergelijkbaar aantal sekspartners gehad. Op uitzonderingen na; dit zijn aantallen die je waarschijnlijk alleen haalt als je een ruige studententijd hebt gehad, of – zoals ik – al een tijdje single bent na je scheiding.

Liefde

Inmiddels heb ik een vast groepje mannelijke vrienden overgehouden aan die tijd. Sommigen with benefits, met anderen kan ik veel delen over onze gezamenlijke zoektocht naar geluk. Dat is óók liefde. Stuk voor stuk zijn ze me dierbaar. Hoe bestendig die vriendschappen echt zijn weet ik waarschijnlijk pas wanneer ik weer verliefd word. Ga er als nieuwe partner ook maar eens mee om dat ik een groep mannen om me heen heb met wie ik op vaste basis vree. Eén ding is zeker: ik zal nooit spijt hebben van mijn twee ‘wilde’ jaren. Misschien volgen er nog wel een paar, maar dan wel op een iets lager pitje. Omdat mijn vriendinnen ook wel weer eens aandacht willen. En ik inmiddels weet dat Netflix in je eentje ook ontzettend lekker is.” Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.