Beeld: Getty Images
Elke woensdag vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Alies (36) geeft les aan Jacques in groep vier met een nadruk op leren in de natuur.
De eerste schooldag. Jacques (7) komt binnen met laarzen aan en een schepnetje. Hij weet dat er op de patio een vijver is met salamanders erin, dat heb ik tijdens het kennismakingsgesprek met zijn ouders verteld. Nu vraagt hij me: “Juf, mag ik salamanders vangen?”
Op een gewone school zou het antwoord duidelijk zijn: nee. Maar wij zijn geen gewone school. Wij leggen de nadruk op leren in de natuur. Onze school staat in een oeroud duingebied, waar we vaak met onze leerlingen wandelen. ‘Om te ontdekken en te spelen, te bewegen en uit te rusten, te bezinnen en te dromen.’ Dat staat op onze website. Maar voor salamanders vangen heb ik nu geen tijd. We gaan ons kringgesprek in. Daarna voel ik een zacht tikje op mijn schouder. Het is Jacques. Hij vraagt: “Juf, gaan we nu salamanders vangen?” Ik moet hem weer teleurstellen. Ik ga de groep yoga geven. Naast filosofie is dat een van de lessen die onze school uniek maakt. De hele dag krijg ik subtiele tikjes op mijn schouder van Jacques. Tot ik hem beloof: “Na school gaan jij en ik samen een salamander vangen. Eentje.”
Lees ook – De juf: ‘Max legt moeilijk contact met zijn klasgenootjes’ >
Die middag schept Jacques onder mijn toeziend oog een salamander uit de vijver. Rood van opwinding. We doen hem in een leeg aquarium, met water en modder erbij, en zetten het geheel in het raamkozijn naast Jacques’ tafeltje. “Ik noem hem Pietje”, zegt Jacques. Na een paar dagen begint het aquarium te stinken. “Jacques, het is tijd om Piet weer terug te brengen naar zijn oude huis”, zeg ik. “Dat is ook leuker voor hemzelf.” De hele klas kijkt toe hoe Jacques zijn troeteldier loslaat in de vijver. Maar Jacques is nog niet klaar met de natuur. Een paar dagen later neemt hij een koekblikje met rupsen en slakken mee. “Mag ik dit op mijn tafel zetten, juf?” vraagt hij. “Alleen als je beter oplet in de klas”, zeg ik. Dat is geen overbodige aansporing. Jacques ziet het nut van school niet in. Omdat hij later strandjutter wil worden. Daar hoef je niet voor te kunnen lezen en schrijven. Twee dagen later zie ik hem wiegen met zijn hoofd. Als ik naar hem toe loop zie ik gekrioel in zijn haar. Bij nadere inspectie blijken het rupsen te zijn. Achter zijn oren zie ik nu ook wat zitten: twee slakken, achter elk oor één. Ik ben verbijsterd. Daarna probeer ik boos te zijn. “Ga op de wc al die diertjes uit je haar halen”, zeg ik. “En je mag ze nooit meer meenemen.”
’s Middags schiet ik Jacques’ moeder aan, een lieve Française, Mylou. We schateren van het lachen om Jacques’ actie. Dan vertelt Mylou iets waar ik van opkijk: dat haar gezin naar Zuid-Frankrijk gaat emigreren. Zij kan moeilijk aarden in Nederland, en zij en haar man hebben allebei een baan gevonden in Marseille. Twee maanden later is het zover, Jacques neemt in tranen afscheid van de groep. Hij krijgt van iedereen lieve afscheidsbriefjes. Een week later arriveert een brief van hem uit Frankrijk. Met veel hartjes. En de tekst: ‘Er zijn veel salmandes hier. En slakke. De mense ete de slakke. Mar ik niet.’ Ik mis hem, Jacques de strandjutter. Dit artikel staat in Kek Mama 04-2021. Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.