Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Liselotte (37), moeder van June (5), Reza (4) en Max (1):
“Vanaf mijn eerste menstruatie was het hommeles in mijn buik. Twaalf jaar was ik, en voor mijn gevoel altijd ongesteld. Dus slikte ik de pil vanaf mijn veertiende, een paar jaar later aangevuld met condooms toen mijn eerste vriendje zijn intrede deed. Ik voelde me nooit lekker. Ik vloeide dwars door mijn pilgebruik heen, voelde me altijd opgeblazen en al vanaf jonge leeftijd wat aan de depressieve kant. Dolgelukkig was ik toen ik mijn man tegenkwam en we na twee jaar besloten voor kinderen te gaan. Weg kunstmatige hormonen, dag menstruatie-ellende. Negen maanden lang bevond ik me in een soort staat van extase. Na mijn bevalling duurde het maanden voordat ik weer ongesteld werd, minstens acht. De eerste menstruatie die daarna aanbrak, was heviger dan alles wat ik daarvoor had meegemaakt. Gelukkig was ik een halfjaar later weer zwanger, en was ik het ongemak meteen weer vergeten.
Lees ook Hormoonvrije anticonceptie: dit zijn de opties >
Inmiddels zijn we drie prachtige en kerngezonde kinderen verder, en is onze kinderwens compleet. Dat betekent dat we sinds een klein jaar weer aan anticonceptie moeten denken. De enige optie voor mij zijn sindsdien condooms, want hormonen en spiraaltjes wil ik na vijfentwintig jaar polonaise aan mijn lijf nooit meer. Maar mijn man vindt die condooms maar gedoe, en als ik eerlijk ben, roep ik in het heetst van de strijd ook het liefst dat we ze wel kunnen laten zitten. En zo klungelen we momenteel een beetje aan, met alle risico’s op een zwangerschap van dien.
Een sterilisatie bij mijn man zou alles in één klap oplossen, maar je raadt het al: hij durft niet. Hij vindt het een aantasting van zijn mannelijkheid en is bang voor de prik in zijn scrotum. ‘Realiseer je je dat míjn onderkant tot drie keer toe aan elkaar is gehecht?’, heb ik al tien keer geroepen, maar hij lijkt de vergelijking niet te begrijpen. Uit frustratie heb ik hem al een paar keer seks ontzegd, maar daar heb ik mezelf natuurlijk ook mee. Ik vind echt dat ik nu genoeg heb gedaan om zwangerschappen tot stand te brengen én te voorkomen; kan ik eisen dat mijn man zich laat steriliseren?” Meer afleveringen van het dilemma? Elke week komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
André Hazes en Monique Westenberg zijn opnieuw uit elkaar. Dit laten zij weten via Instagram. ‘Loslaten is groeien,’ schrijft Monique.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Soms krijg je een Tikkie waar je even van moet knipperen. Niet vanwege het bedrag, maar vanwege de brutaliteit. Van 2,75 euro voor een kopje thee tot de benzinekosten van een lift die je niet wilde — dit zijn de Tikkies die je niet zag aankomen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.