Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Lees verder onder de advertentie
Shanaya (29) woont samen met Armaan (31). Ze hebben een dochter (3) en verwachten binnenkort hun tweede.
“Onze oudste dochter werd thuis geboren. Een weloverwogen keuze: na een blakende zwangerschap leek het me het meest natuurlijk. Bovendien heb ik een hartgrondige hekel aan ziekenhuizen, van alleen de geur al krijg ik het op mijn heupen. Hoe zou ik daar ooit ontspannen genoeg kunnen zijn om mijn kind op de wereld te zetten?
Lees verder onder de advertentie
Complicaties
Tijdens de bevalling was er een kleine complicatie: onze dochter kreeg het benauwd doordat het persen anderhalf uur duurde, en bleek vruchtwater ingeademd te hebben. Daardoor moesten we na de bevalling alsnog worden opgenomen in het ziekenhuis. Routine, onze dochter mankeerde niets maar kreeg uit voorzorg antibiotica omdat het vruchtwater in haar longen ook een longontsteking kon betekenen, en dat risico wilden de artsen niet nemen.
Een tweede bevalling gaat meestal sneller. En ook deze keer doet de baby het fantastisch en is er geen enkele reden waarom ik ons kind niet thuis op de wereld zou zetten. Maar mijn man vindt het na de vorige ervaring doodeng. Hij wil dat ik in het ziekenhuis beval, zodat altijd hulp voorhanden is wanneer iets misgaat. We wonen op vijf minuten rijden van het ziekenhuis. Wanneer ik ter plaatse beval, moet een arts ook eerst opgepiept worden. Ik zie het verschil dus niet zo, behalve dan dat ik er niet aan moet denken om met weeën in de auto te moeten.
Toch weegt voor mij het natuurlijke en de veilige omgeving zonder enge ziektekiemen op tegen een bevalling in het ziekenhuis. Ik respecteer de angst van mijn man, maar ik ben degene die ons kind op de wereld moet zetten. Dat kan dus maar het best op een plek waar ík me het veiligst voel. Nu de geboorte van ons kind steeds dichterbij komt, nemen de discussies tussen Armaan en mij toe. Hoe ga ik hiermee om?”
Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.