Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Lees verder onder de advertentie
Shanaya (29) woont samen met Armaan (31). Ze hebben een dochter (3) en verwachten binnenkort hun tweede.
“Onze oudste dochter werd thuis geboren. Een weloverwogen keuze: na een blakende zwangerschap leek het me het meest natuurlijk. Bovendien heb ik een hartgrondige hekel aan ziekenhuizen, van alleen de geur al krijg ik het op mijn heupen. Hoe zou ik daar ooit ontspannen genoeg kunnen zijn om mijn kind op de wereld te zetten?
Lees verder onder de advertentie
Complicaties
Tijdens de bevalling was er een kleine complicatie: onze dochter kreeg het benauwd doordat het persen anderhalf uur duurde, en bleek vruchtwater ingeademd te hebben. Daardoor moesten we na de bevalling alsnog worden opgenomen in het ziekenhuis. Routine, onze dochter mankeerde niets maar kreeg uit voorzorg antibiotica omdat het vruchtwater in haar longen ook een longontsteking kon betekenen, en dat risico wilden de artsen niet nemen.
Een tweede bevalling gaat meestal sneller. En ook deze keer doet de baby het fantastisch en is er geen enkele reden waarom ik ons kind niet thuis op de wereld zou zetten. Maar mijn man vindt het na de vorige ervaring doodeng. Hij wil dat ik in het ziekenhuis beval, zodat altijd hulp voorhanden is wanneer iets misgaat. We wonen op vijf minuten rijden van het ziekenhuis. Wanneer ik ter plaatse beval, moet een arts ook eerst opgepiept worden. Ik zie het verschil dus niet zo, behalve dan dat ik er niet aan moet denken om met weeën in de auto te moeten.
Toch weegt voor mij het natuurlijke en de veilige omgeving zonder enge ziektekiemen op tegen een bevalling in het ziekenhuis. Ik respecteer de angst van mijn man, maar ik ben degene die ons kind op de wereld moet zetten. Dat kan dus maar het best op een plek waar ík me het veiligst voel. Nu de geboorte van ons kind steeds dichterbij komt, nemen de discussies tussen Armaan en mij toe. Hoe ga ik hiermee om?”
Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.