Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Hazel (39) is single moeder van Bryant (4).
“Toen Bryant een baby was, gingen zijn vader en ik uit elkaar. Maar daarmee was mijn kinderwens niet verdwenen. Ik kom vanzelf wel weer liefde tegen, dacht ik. Maar de enkele date die ik had, draaide uit op een fiasco. Na een paar jaar aanklungelen met mannen wist ik het zeker: laat mij maar lekker alleen. Alleen, hoe moet het dan met die baby waarnaar ik zo vurig verlang? Mijn beste vriend ken ik al sinds de middelbare school. Ook hij is single, maar een relatie tussen ons zal nooit een optie zijn; we voelen als broer en zus voor elkaar. Wel riepen we altijd grappend: als we op ons dertigste nog steeds single zijn, trouwen we gewoon met elkaar en maken bloedjes van kinderen. Maar ik trouwde met een ander en hij had het prima naar zijn zin in zijn vrijgezellenbestaan, en zo kwam het onderwerp nooit meer ter tafel.
Nu een relatie voor mij niet meer in het verschiet lijkt te liggen, schieten onze gesprekken steeds vaker weer door mijn hoofd. Wat als ik hem vraag om donor te zijn voor mijn kind? Tegelijkertijd ben ik me bewust van de mogelijke complicaties. Misschien schrikt hij zo van de vraag, dat het tussen ons in komt te staan, zeker als het antwoord nee is. En wat als het antwoord ja is, maar hij een gelijkwaardige rol wil in de opvoeding? Co-ouderen is iets wezenlijk anders dan gewoon vrienden zijn, dan delen we iets onmetelijk groots dat onze levens voor altijd zou veranderen – en daarmee onze vriendschap. Bovendien zouden we de eersten niet zijn in zo’n constructie bij wie één van de twee toch verliefde gevoelens krijgt. Allemaal redenen om de vraag dus toch niet te stellen. Mijn kinderwens verdwijnt niet, en een onbekende zaaddonor vind ik geen optie. Ik vind het belangrijk dat mijn kind van jongs af aan weet wie zijn vader is. In mijn hoofd ben ik alle mannen die ik ken al afgegaan, van heel dichtbij tot kennissen van kennissen. Maar niemand lijkt zo geschikt als mijn beste vriend. Ik ben bang dat ik mijn zoektocht pas kan voortzetten als ik zeker weet dat hij is uitgesloten – óf juist de ideale donor blijkt. Ik wil alleen mijn beste vriend niet kwijt door alleen al de vraag te stellen. Moet ik hem toch vragen de donor van mijn kind te worden?” Meer afleveringen van het dilemma? Elke week komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]