Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Amira (31) is getrouwd met Ryan (31) en moeder van Lana (5) en Milan (3).
“Vanaf de eerste dag van groep 1 heeft Lana een vast vriendinnengroepje. Ze spelen wekelijks bij elkaar en zo kwam Lana ook veel over de vloer bij Mandy, de moeder van één van de meisjes. Tot Mandy ziek werd, een jaar geleden. Longkanker. Mandy en ik waren nooit echt vriendinnen maar wel fijne kennissen, zoals dat gaat tussen moeders. Het nieuws kwam als een enorme schok. Al snel bleek dat de kanker was uitgezaaid, en genezing niet meer mogelijk was. Omdat haar dochter niet op de hoogte was van de ernst van de situatie – daar wilde Mandy mee wachten tot ze zich echt ziek zou voelen – vertelde ik ook Lana niets.
Lees ook De juf: ‘De moeder van Mylou was onderweg naar school, maar kreeg een ongeluk en overleed’ >
De laatste maand ging Mandy hard achteruit. Daarop heb ik Lana ingelicht over de situatie. Ze reageerde verdrietig, ze vond het vooral heel erg voor haar vriendinnetje. Daarna vroeg ze: ‘Mag ik dan nu weer met de waterbak spelen?’ Een passende reactie voor een vijfjarige, ze heeft nog geen besef van de ernst van de situatie. Dat brengt me wel op een dilemma: moet ik haar wel belasten met de begrafenis? Het zou haar eerste zijn. Al haar opa’s en oma’s leven nog, we hebben zelfs nog nooit afscheid hoeven nemen van een huisdier. Eigenlijk vind ik Lana erg jong voor zoiets zwaars.
Ryan laat de keus aan mij of ik Lana meeneem. Hoe afschuwelijk ook, misschien is het beter als haar eerste begrafenis van iemand is die iets verder van haar afstaat, dan wanneer het haar eigen opa of oma betreft, zegt hij. Voor Mandy’s dochter kan het bovendien een steun zijn als Lana er is, al heb ik geen idee of dat zo werkt op die leeftijd. Op de crematie van een collega, lang geleden, waren alle kinderen onder de tien na de plechtigheid gewoon aan het spelen. Alsof het een verjaardag was. En misschien is dat wel zo mooi, de dood hoort nu eenmaal ook bij het leven. Ik kan wel wat advies gebruiken, ik weet niet waar ik goed aan doe.” Meer afleveringen van het dilemma? Elke week komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.