Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (11) en Phaedra (8). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Ik heb op mijn achttiende een abortus gehad.
Zo, dat is er uit.
Misschien klinkt het gek, maar ik heb het weggestopt. Ik denk er niet vaak aan, en dat doet mijn onderbewuste met opzet. Dat weet ik zeker. Volgens mij weten mijn ouders het niet eens. En het kromme is dat de mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik taboes juist graag bespreekbaar maak. Ik sta op de barricade als het gaat om vrouwenrechten, maar deze episode uit mijn eigen levensgeschiedenis zit verstopt op een heel kwetsbaar plekje.
Ja, de abortus die ik als ‘onverstandige’ puber heb ondergaan, heeft mij nog lange tijd achtervolgd. Zo heb ik heel lang geloofd dat The Universe (sommigen noemen het Karma, andere iets van een God) mij een lesje heeft willen leren. Want toen ik later wel klaar was om moeder te worden, bleek ik verminderd vruchtbaar te zijn. Iemand op een wolk heeft toen vast naar beneden geroepen: ‘Tja, had je maar niet zo onverstandig moeten zijn meisje… dit is jouw les’.
Maar is het mijn les? En is het terecht dat dat strenge stemmetje in jezelf je jaren later nog steeds ‘straft’ als je terugdenkt aan wat er toen is gebeurd?
Lees ook
Negentien jaar en ongepland zwanger: ‘Alsof de grond onder mijn voeten vandaan zakte’ >
Als je het aan mij vraagt is het antwoord ‘nee’. Als vrouw ben je baas over eigen lijf, over eigen buik en dus ook over een onbedoelde zwangerschap. Mensen beseffen vaak niet hoe verschrikkelijk moeilijk het is om deze keuze überhaupt te moeten maken. Laat staan als je jong en kwetsbaar bent.
Ik was dan misschien een onverstandige puber, maar er zijn ook heel veel vrouwen met een medische reden om een curettage te overleggen. In Nederland is het allemaal redelijk goed geregeld. Ik gebruik het woord ‘redelijk’, omdat abortus nog steeds samenhangt met het strafrecht. In België bijvoorbeeld, is het uit het strafrechthoekje gehaald. Daarom wijken sommigen Nederlandse ouders uit naar België voor bijvoorbeeld een late zwangerschapsafbreking. Als je kindje een zware hersenbeschadiging heeft en alleen met zijn of haar ogen zou kunnen knipperen, is dat voor de Nederlandse wet ‘levensvatbaar’ en dus durft een arts het vaak niet aan te aborteren omdat het dan later alsnog als strafbaar kan worden bezien.
Heel gecompliceerd, maar het uitwijken naar België voelt voor deze ouders vaak als crimineel. En deze mensen is al een onbeschrijfelijk groot leed overkomen. Het zal je maar gebeuren dat een arts in week 33 zegt dat je kind geen schijn van kans heeft, een kasplantje zal worden, maar niets eraan te kunnen doen.
Ik kwam tot het tikken van deze column omdat ze nu in Texas een anti-abortuswet hebben ingevoerd die nog veel verder gaat. Als je iemand aangeeft die tóch een abortus ondergaat, kun je tienduizend dollar beloning krijgen! Dat is toch unreal? Het liet mij in ieder geval beseffen dat wij vrouwen alert moeten blijven op onze rechten. Te allen tijden. Ook in Nederland.
En voor alle vrouwen die ooit een abortus hebben gehad. You are not a criminal. We zijn ook maar gewoon mensen. En iedereen heeft zijn eigen verhaal. Wees alsjeblieft een beetje lief voor jezelf, dan zal ik dat ook zelf proberen in het vervolg…
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.