Met een camper door Europa trekken: Sophie (33) deed het met vriend Frank en dochter Philou. Surfen, wandelen, fietsen en vooral: de grote kunst van het nietsdoen onder de knie krijgen.
“Ik zat twee jaar geleden tussen twee banen in, Philou was nog geen twee, een camper hadden we al en ineens was het moment voor een lange reis daar. We wilden een halfjaar door Europa trekken, veel surfen, wandelen, natuur zien. Mijn ouders en schoonouders boden spontaan aan om geld voor een grotere camper aan ons te lenen. Ons eigen campertje is vrij klein: ze waren bang dat het onze relatie zou kosten als we daarmee maanden samen zouden doorbrengen. Achteraf ben ik ze wel dankbaar. Frank is heel opgeruimd en georganiseerd, ik niet. Ha, dat was vast niet heel gezellig geworden.
Een camper is echt ideaal als je met een kind reist. Alles namen we mee: bakken Duplo, een loopfiets, haar stepje, mijn racefiets, een surfplank. En eten voor anderhalve maand, want we reden eerst naar Noorwegen waar alles erg duur is.
Zo ongeveer bij Denemarken, na drie weken, merkte ik dat ik erg aan het niksen moest wennen. Daar zitten we dan met zijn drieën, dacht ik. Zonder grote plannen, alleen maar rijden – en zo zou het de komende tijd blijven. ‘Ga dan even fietsen!’ zei Frank. Daar kon ik niets mee, waar moest ik naartoe, ik kende niemand! Ik overwoog zelfs een cursus te volgen, maar die onrust ging vanzelf over toen we in Noorwegen waren. In mijn eentje maakte ik supermooie wandelingen. Het is daar zo mooi fris, al die fjorden, bergen, heel veel mooie meertjes. In het plaatsje Hoddevik konden we goed surfen. Vanaf het water zag ik de bergen en wel acht watervallen. ‘Hier wil ik elk jaar wel naartoe!’ riep ik toen.
Bijna alle overnachtingen regelden we met een app: daarmee konden we zien waar we met de camper mochten staan. Vooral in Denemarken vonden we veel mooie wildkampeerplekken en leuke campings. Zo stonden we in Kopenhagen aan het randje van de stad; we konden zo met de fiets naar het centrum. Na Scandinavië namen we vanaf Zweden de boot naar de Baltische staten en rolden we zo Talinn binnen. Daar zijn ze blijkbaar gek op kamperen, want buiten de stad vonden we heel veel mooie plekken in de natuur. Er was altijd een natuurtoilet in de buurt, en er lag keurig opgestapeld brandhout klaar voor een kampvuurtje.
Inmiddels was het september, het werd wat kouder en dus reden we via Polen richting Kroatië. Daar ontmoetten we mijn ouders voor een echte vakantie-vakantie: niks doen, een beetje aan het strand hangen. Ik merkte dat de schoolvakanties voorbij waren. Dan ziet Europa er heel anders uit, rustiger. Je hoort meer bij de locals, je spreekt hen meer. Soms was het daardoor ook wel een beetje saai: regelmatig stonden we tussen de bejaardencampers. Vanuit het thuisfront riepen mensen: ‘Wat zijn jullie toch avontuurlijk!’ Dan keek ik om ons heen, naar al die pensionado’s. Je moest eens weten, dacht ik dan.
Vanuit Split namen we de boot naar Italië waar we bij wijnboeren sliepen. En dat is net zo idyllisch als het klinkt. Er was een leuke Italiaanse boer die ons elke dag iets lekkers kwam brengen: een granaatappel, een fles wijn uit eigen wijngaard, nog eens een fles wijn. Philou mocht helpen met druivenplukken en tijdens het eten keken we uit over de wijnvelden.
Zo hebben we er nog een paar boerenslaapplaatsen gehad, maar we hebben ook in Rome gekampeerd en in de stad rondgelopen. Steden waren sowieso goed te doen met de camper. Vaak parkeerden we gewoon in de stad en liepen we een paar uurtjes rond, totdat we geen zin meer hadden. Alleen in Wenen werkte dat niet: toen hebben we drie uur lang gezocht naar een plekje en reden we uiteindelijk maar door naar de volgende bestemming.
De eerste helft van de reis hebben we geluierd, steden bezocht, familie op bezoek gehad. Na Italië en Frankrijk gingen we dan eindelijk surfen. Eerst Spanje en Portugal, daarna Marokko. We ontmoetten er families die net als wij met hun gezin aan het reizen waren en aten dan samen, en pasten op elkaars kinderen als de ander aan het surfen was. Een van de fijnste plekken uit die tijd was Andalusië. Daar sliepen we achter een strandtent. We mochten er gratis staan; als tegenprestatie haalden we daar ’s ochtends onze koffie. Voor een euro heb je een biertje met tapas, het strand is altijd binnen handbereik. Het was er zo relaxed, zo tussen de Spanjaarden en de pijnbomen, op een plek waar je in de zomer nooit komt omdat het er te heet is.
Daarna vierden we nog carnaval in Santander en gingen op kraamvisite in Antwerpen. En toen, een maand later dan gepland, waren we thuis. Twee weken later ging de eerste lockdown in. Iedereen om ons heen moest wennen: aan samen zijn, aan niks doen. Daar hadden wij na zeven maanden helemaal geen moeite mee.”
Lees ook
Met een camper door Scandinavië: dit moet je doen >
Apen & ijsjes
Om Philou met andere kinderen te laten spelen zijn we een dagje naar de Ostrava Zoo in Tsjechië geweest. Flamingo’s, apen, veel ijsjes: perfect.
zoo-ostrava.cz
Onder locals
Waar je ook bent, kijk of er een lokaal feest is. Wij hebben erg genoten van Zambomba Navideña in Spanje: een feest waarmee de kerstdagen worden ingeluid.
Nostalgie
Regelmatig pakten wij een pontje: niet alleen om over te stappen, maar ook om te eten en te overnachten. Af en toe leek het alsof we terug in de tijd gingen. Soms heb je pech en tref je een heel vies buffet, en soms is het heerlijk. De pont van Split naar Ancona in Italië vonden wij het leukst, inclusief ouderwetse slaaphut.
Hotspot
In Andalusië kun je gratis parkeren achter de gezelligste strandtent van de regio: Bar las Dunas. Veel surfers en gezinnen komen elk jaar terug. Je moet heel vroeg in de ochtend een plekje zoeken.
barlasdunas.es
Blijvertje
Camping Imsouane in Marokko heeft een heel relaxte sfeer: we hebben hier maar liefst twee weken gestaan, ons record.
Avondduik
In Denemarken stonden we naast een strandje vanwaar we op de fiets naar Kopenhagen konden. ’s Avonds nog even zwemmen: ideaal. Kastrup Sea Bath
Doe een dansje
Voor een heel avondje uit zet je de camper neer bij Parking Braço de Prata in Lissabon, op de binnenplaats van een voormalige wapenfabriek vlak bij de Taag. Naast dat het een heel centrale plek is om te parkeren, kun je er ook lekker eten en zijn er muziekoptredens. Wij hebben er een heel mooi flamenco-optreden gezien.
Spaanse sfeer
Op Camping Sidi Ifni, Rues des Plages in Marokko, bestel je een heerlijke tajine. Wij aten ’m voor de camper op, met de buren en met uitzicht op zee. Loop dan ook even Sidi Ifni in, een heel bijzonder dorpje: het is een oude Spaanse enclave met allemaal art-decogebouwen.
Dit reisverhaal staat in Kek Mama 06-2021.
Meer reisverhalen? Volg ons op Facebook.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (6) en Lilou (3). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.Kind beschermenSoms voel ik mij echt […]
Dat het ouderschap uitdagend is hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: Nicole (30) vindt het belangrijk om bewust te consumeren, […]
Puberzoons, je kunt er vaak een boek over schrijven. Wat ze hebben uitgehaald hoor je natuurlijk pas achteraf. Of helemaal niet. Of midden in de nacht, zoals Paula. Die stond opeen op de spoedeisende hulp.
Actrice en influencer Gaby Blaaser vertelt in de nieuwste aflevering van 30 Minuten Rauw over het ziekteproces van haar moeder, die in het voorjaar van 2024 overleed aan vulvakanker. Met radio-dj Ruud de Wild praat ze over de stilte en schaamte rondom de ziekte en de noodzaak van zelfonderzoek.
Het wordt al een tijdje geroepen, maar nu lijkt het toch echt te gaan gebeuren: (bijna) gratis kinderopvang voor werkende ouders. Dat maakte het kabinet gisteren bekend.
