Het is min 28 graden. Je pakt je kind goed in, zet twee mutsen op je hoofd, wikkelt een extra sjaal om je hals en daar ga je: op een huskyslee dwars door de witte wildernis.
Lees verder onder de advertentie
Marion Simons (46), getrouwd met Richard, moeder van tweeling Kim en Nynke (12)
“In mijn jeugd ging ik nooit op vakantie. Mijn vader had een boerderij en kon niet weg. Richard en ik reizen veel, soms met zijn tweeën, soms met de meiden. We zijn al naar een paar keer naar Afrika geweest, waren een zomer in Amerika en in de kerstvakantie van 2017 gingen we naar Fins Lapland.
Lees verder onder de advertentie
Fins Lapland
Een heerlijke, avontuurlijke plek. Het is net een levende kerstkaart met die sneeuw op de bomen. We zijn er drie keer geweest met de meiden. Toen ze nog baby’s waren, met allebei een kind in de buikdrager en van die tennisrackets onder de moonboots om niet weg te zakken in de diepe sneeuw. Toen ze vier waren, zaten Kim en Nynke in een slee achter de sneeuwscooter. De laatste keer konden ze zelfstandig bij ons achterop zitten en als we nog eens gaan, denk ik dat ze zelf mogen rijden. Ze hebben vorig jaar al een miniparcours mogen afleggen, vonden ze geweldig.
Lees verder onder de advertentie
Genieten van rendieren en bevroren meren
We skiën niet in Lapland. Dat is schreeuwend duur en dat kunnen we in de voorjaarsvakantie ook in Duitsland doen. In Lapland kom je voor de sneeuwscootertochten, het ijsvissen, de huskysledetochten. En om te wandelen over bevroren meren en in bossen, met een kampvuur in de wildernis waarop je worstjes bakt. We genieten van de rendieren en de magie van knisperende sneeuw in de schemering. Het wordt er namelijk nooit echt licht. Pas om elf uur ’s morgens wordt het licht tot een uur of drie ’s middags. Daar raak je best gedesoriënteerd van. Je hebt echt geen idee hoe laat het is. En uiteraard is het noorderlicht in het midden van de nacht magisch. We slapen in houten blokhutjes. Dat betekent boodschappen doen met de slee. Het heeft wel iets: met kerst diepvriespizza eten.
Lees verder onder de advertentie
Het enige nadeel is de prijs. Excursies zijn vrij duur, ik rekende weleens € 1100 af voor drie excursies. Als je van de gebaande paden af wil, moet dat met een privégids en daar hangt een fors prijskaartje aan.
Niet iedereen snapt wat de lol van ijskoud Lapland is. Toen de tweeling klein was, vonden veel mensen het idioot dat we met twee baby’s naar de kou en wildernis gingen. Het klopt, we hebben temperaturen van min 4 tot min 28 meegemaakt. Daarom pakten we de kinderen extreem goed in. Richard heeft een keer zijn kin bevroren, die had hij niet voldoende afgedekt. De gids zag het gelukkig op tijd, maar het heeft jaren geduurd voordat zijn kin niet meer gevoelig was.
Lees verder onder de advertentie
Geen wifi, maar verre van saai
Ik heb kennissen die zelfs het lepeltje van hun kind meenemen. Wij pakken alleen het hoognodige in, ook toen de kinderen kleiner waren. Of je nu naar Turkije of Lapland gaat, overal kun je luiers en voeding kopen. Voor mij zijn dit vakanties waarin we als gezin tot elkaar komen. Geen wifi, maar verre van saai. Ik hoef maar te roepen: ‘Zullen we weer naar Lapland?’ of de meisjes springen op. Zeker nu ze oud genoeg zijn voor een eigen kamer in een iglohotel. Dat staat nog op onze verlanglijst. Maar eerst sparen.”
Dit artikel staat in het Kek Mama Winterboek 2018.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.