Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Juf Kiet is een juf waar je blij van wordt. Ze is streng op de juiste momenten, maar lijkt ook precies te weten wat een kind voelt. Geloof ons, de documentaire De Kinderen van juf Kiet over Kiet Engels en haar klas van vluchtelingen is de moeite waard.
Juf Kiet geeft les op basisschool Het Palet in het Brabantse dorp Hapert. Aan deze heldin de taak om 25 vluchtelingenkinderen te laten wennen aan het leven van een Nederlandse basisschool. In haar klas zitten kinderen van zes jaar, maar ook jongens en meiden met een leeftijd van twaalf jaar. Ze leren de Nederlandse taal lezen en schrijven. En vooral hoe je samen met elkaar omgaat en problemen oplost. “Dat is een vaardigheid die veel van hen nooit hebben geleerd”, aldus juf Kiet aan het Brabants Dagblad.
Voor de documentairemakers Petra Lataster-Czisch en Peter Lataster was het precies waar ze zochten. Een half jaar lang volgden ze de migrantenklas. De prachtige film laat meer zien dan een strenge juf en het integreren van jonge migranten. Het gaat ook over kalverliefde, de kleine dingen die voor een kind de hele wereld betekenen, de totstandkoming van een pester, het niveau van de lesstof niet aankunnen en de gezelligheid samen.
De oorlogstrauma’s waar enkele kinderen soms over vertellen, voegen een extra laag toe aan de kleine momenten. “We zijn hier om te leren. We helpen elkaar, maar er is zeker ook ruimte voor emotie,” aldus juf Kiet. De documentaire laat buiten het schoolpersoneel geen volwassenen zien. Daardoor ligt de focus op de kinderen en kun je goed zien dat die al heel veel hebben meegemaakt en nu opnieuw hun leven oppakken.
De kinderen van juf Kiet draait in 20 bioscoopzalen in Nederland.
Bronnen: de Volkskrant en Brabants Dagblad