Beeld: privé
Met een peuter is een skivakantie niet zo handig. Om toch omgeven te zijn door sneeuw en ijs togen Lenneke (36) en Floris met zoontje Jonas (2) naar Fins Lapland, waar ze precies vonden waar ze behoefte aan hadden.
“Natuurlijk gaan wij ook weleens naar Frankrijk, maar veel liever reizen we naar het noorden. We houden gewoon heel erg van de sneeuw, de natuur, het noorderlicht. En van het type mensen dat je daar aantreft. Mensen die ook van het winterse buitenleven houden. Het deert hen niet wat voor weer het is; ze gaan er altijd op uit. Zo zijn wij ook, al moesten we voor deze reis wel onze verwachtingen bijstellen.
We konden niet mee met huskytochten of eindeloos de pistes af skiën, omdat we nu met zijn drieën zijn. Daarom kozen we voor Fins Lapland, waar we al eens eerder waren met zijn tweeën. Daar zijn niet veel bergen, maar wel die winterse omgeving waar we zo van houden. We stelden ons daarom in op een relaxte week waarin we vooral het tempo van Jonas zouden aanhouden.
We hadden een appartement geboekt in Enontekiö, een klein plaatsje vlak bij Hetta. Ons hotel was de enige in de wijde omtrek, het was er dus niet heel toeristisch. Dat merkte je ook wel aan het personeel en de mensen in de winkels: iedereen was blij dat je er was, je werd steeds heel gastvrij ontvangen. Want hoewel de Finnen over het algemeen vrij introvert zijn, willen ze het ook graag gezellig voor je maken.
We hadden geluk: volgens de mensen uit het dorp was er in die periode uitzonderlijk veel sneeuw gevallen. Overal waar we keken was het wit. Wat opviel waren de mooie vormen die de bomen onder dat pak sneeuw maakten; ze helden helemaal voorover, zo zwaar was het. En als we boven op een berg stonden, waren de vergezichten prachtig; ik kon blijven turen en staren.
“De vergezichten waren prachtig; ik kon blijven turen en staren.”
Door de kou konden we er alleen niet heel lang van genieten. Eén keer hebben een wandeling van een uur gemaakt, maar dat bleek te lang voor Jonas. Sprintend gingen we de berg af, met Jonas huilend van de kou in de rugdrager. Het was er ’s nachts weleens -31 graden, overdag vaak -15. En dus hielden we het daarna bij korte wandelingetjes, of een potje voetbal in de sneeuw. En uiteraard altijd met superveel kleren aan. Ik was blij dat Jonas nog luiers aanhad: ik moest er niet aan denken dat ik hem steeds helemaal aan en uit zou moeten kleden.
Ons ontbijt namen we in het hotel, wat altijd vrij gewoon was met hier en daar een noordelijke specialiteit, zoals zure haring en kalakukko, brood gevuld met vis. Daarna wandelden we meestal samen naar het dorp, met Jonas in de slee. Daar warmden we weer op in een koffietentje dat we per toeval hadden ontdekt. Het zat in een natuurmuseum en was opvallend hip voor die omgeving. Er was een speelhoek voor Jonas, en wij konden heerlijk koffie drinken of een biertje nemen.
’s Avonds schoven we weer aan in het hotel, waar ons altijd wel iets met rendier werd voorgeschoteld: hachee, carpaccio of biefstuk. En uiteraard veel vis, groente en allerlei soorten bessen, qua smaak eigenlijk best vergelijkbaar met de Nederlandse keuken.
Overdag checkten we ook altijd de app voor het noorderlicht. Daarop konden we zien of het in de buurt zichtbaar zou zijn en zo ja, hoe laat. Menige avond, als Jonas op bed lag, trokken we al onze sneeuwkleding weer aan en gingen we met ons statiefje en de babyfoon het bevroren meer voor het hotel op. En dan maar wachten, heel lang wachten, en hopen dat het komt.
Soms was het er al om negen uur, andere keren meldde het zich pas rond half twaalf. We zijn ook weleens weer teruggelopen omdat het te lang duurde en onze tenen bevroren waren. Maar als het licht zich dan eindelijk laat zien, dat blijft iets unieks – ook al hebben we het inmiddels al een aantal keer mogen bewonderen. Na al dat wachten is er dan euforie: het is gelukt. Het licht is heel beweeglijk en staat pal boven je. Je kijkt ernaar en denkt: hoe kan dit toch, wat gebeurt hier?
“Stonden we daar met zijn tweeën op het meer, echt te genieten.”
We hadden op een avond zelfs het geluk dat niet alleen het groene, maar ook het rode, roze en blauwe licht zich lieten zien. Dat moment was heel bijzonder. Stonden we daar met zijn tweeën op het meer, met een neutje om ons warm te houden, echt te genieten: dit pakken we maar mooi mee.
Natuurlijk baalde ik soms een beetje als ik zag hoe andere hotelgasten op sneeuwscooters stapten of met de bus op pad gingen. Maar uiteindelijk ben ik vooral trots op Jonas, hoe goed hij het heeft gedaan die hele week. Hij had het natuurlijk weleens flink koud en dachten wij: wat zijn we voor ouders dat wij hem dit aandoen. Maar hij genoot van zijn roze en blauwe slee en van zijn groene bal die altijd mee moest – daar heeft hij het zelfs nog steeds over.
“Soms dacht ik: wat doen we Jonas aan? Maar ook hij heeft genoten.”
En als we dan richting dat koffietentje liepen, zag ik aan hem dat hij wist wat hem te wachten stond, met welk speelgoed hij daar weer kon spelen. Dat soort momenten zijn dan de ultieme geluksmomenten van een vakantie. Die husky’s en sneeuwscooters komen later wel weer.”
Een must
Meer natuur kun je niet ervaren dan met een huskytocht, waarbij ook een lunch hoort in the middle of nowhere, bereid boven een vuurtje.
hettahuskies.com
Aaibaar
Rendieren zijn totaal niet zeldzaam in Lapland, maar je moet er de tijd (en stilte!) voor nemen om ze in het wild te treffen. Dat werkt met kleine kinderen toch niet altijd. Bij een rendierfarm kon ook Jonas ze zien, aaien en voeren.
hettahuskies.com/en/activities/winter-activities-in-hetta/reindeer-farm-visit
Aurora
Als je het noorderlicht wil zien, kijk dan met de app ‘My aurora forecast’ wanneer en waar het zich laat zien. Trek veel laagjes aan, zorg voor handen- en voetenwarmers en zorg dat je camera goed is opgesteld en ingesteld.
Eigen stek
We logeerden in een appartementje van Lapland Hotels Hetta, met een eigen keuken en twee slaapkamers. Weliswaar niet met hetzelfde uitzicht als in het hotel, wat mooi over het bevroren meer uitkijkt, maar voor een gezin heel prettig.
laplandhotels.com
Alle comfort
Explore The North in Särkimukka, Kangos, Zweden is een schitterende kleinschalige accommodatie met hotelkamers en chalets. Vanaf de accommodatie kun je alle excursies doen. En dan zijn er ook nog een fijne sauna en hottub, en veel noorderlichtmomenten.
explorethenorth.se
Finse bolus
In Finland zijn ze ook wel echt van de zoete hapjes. Zo zijn kaneelbollen, een lokale lekkernij, erg smakelijk – korvapuusti heten ze. Ze zijn een beetje vergelijkbaar met Zeeuwse bolussen. Je vindt ze onder andere bij het koffietentje dat bij het natuurmuseum in Enontekiö zit.
kahvilapeura.fi
Rendierhachee
Het restaurant van het hotel waar we verbleven is ook toegankelijk voor niet-gasten. Probeer er in ieder geval iets van rendier. Het is zacht en mager en totaal niet te vergelijken met hert. In het hotel werd het in allerlei vormen gepresenteerd: als hachee, carpaccio en als vleeswaren.
laplandhotels.com/EN/hotels-in-lapland/hetta/lapland-hotels-hetta/restaurants.html
Dit artikel staat in Kek Mama 01-2022.
Meer reisverhalen? Volg ons op Facebook.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.
