Op reis door Italië en Zwitserland met je kind: ‘We waren bekaf, maar het was het allemaal waard’

Nienke Blokhuis

1 oktober, 2023 - 05:13

Leestijd: 6 minuten

“Beau is nu vijf, en onze reizen veranderen elk jaar een beetje. In het begin zocht ik vooral naar mooie plekken waar ik ook een veilig bedje voor hem kon creëren, en nu kruipt hij gewoon bij mij in bed en ben ik vooral op de uitkijk naar iets met een zwembad, of plekken waar hij vriendjes kan maken.

“Beau was er duidelijk over: hij wilde het liefst op avontuur”

Voor afgelopen zomer boekte ik daarom een wat langer verblijf aan het Gardameer, zodat we daar konden ontspannen. Maar ik wilde ook naar Toscane, en de Zwitserse Alpen, om daar te rodelen en te wandelen. Vooraf vroeg ik hem: ‘Wil je naar één plek, of van plekje naar plekje?’ Hij was duidelijk: ‘Op avontuur, van plekje naar plekje!’’

Avontuur

Ik probeer qua slaapplekken altijd iets te vinden wat een beetje avontuurlijk is. Zo leek me een tenthuisje in de Chianti-regio heel leuk voor Beau, maar in de praktijk was het niet meer dan een huisje op palen met een tentdoek en een matras. Toch maakten we er wat van.

“’s Ochtends zagen we een wild zwijn voor onze wagen. Er was verder helemaal niemand, perfect”

De pipowagen die ik in het Italiaanse Lucca had gevonden, was een groter succes. Het stond op het landgoed van een Italiaans echtpaar, tussen de wijnranken. ’s Ochtends zagen we een wild zwijn voor onze wagen, er liepen konijntjes rond. Bij zonsondergang aten we stokbroodjes aan het zwembad. Er was verder helemaal niemand, perfect was het.

Meltdown

Het Italiaanse Cinque Terre, een reeks van vijf oude dorpjes bij de kust, stond ook op mijn lijstje. Dat ging alleen niet vanzelf. We gingen met de trein, wat ik heel spannend vond, want dat doe ik nooit in het buitenland.

Direct in het eerste dorpje kreeg Beau een meltdown. Bij één bergdorp moesten we een takke-eind omhoog lopen. Pittig, helemaal omdat ik Beau heb getild. Eenmaal boven keken we uit over tafel­heuvels waar we bij de andere dorpjes de kust zagen, met prachtig gekleurde huisjes. Ook Beau genoot ervan. We waren bekaf, maar het was het allemaal waard.

Met z’n tweeën

Tijdens de vakantie vraag ik me regelmatig af: wat hebben we allebei nu nodig? We zijn tenslotte met z’n tweetjes, en dat is soms een uitdaging. Natuurlijk ­botsen we weleens, maar we blijven wel echt een team en fixen het snel weer. Uit eten gaan doen we niet vaak: dat wordt al snel te laat, maar uitgebreid samen lunchen vinden we heerlijk. En als Beau even gaat spelen, pak ik heel bewust dat moment rust voor mezelf.

Toch kon dat niet voorkomen dat we een keer op de camping aan het Gardameer allebei bloed­chagrijnig wakker werden. ‘We gaan naar Gardaland’, zei ik toen. Naar zo’n enorm pretpark gaan is iets wat we ook prima in Nederland hadden kunnen doen, maar het was nu een perfect middel om allebei heel snel weer blij te worden.

Spannend

De heenreis was best heftig: er was een gigantische file, de navigatie stuurde ons de weg af en ik kon ’m niet meer terugvinden. In Zwitserland reden de ­bergen in, hoger, hoger, steeds steiler. Nu vind ik ­autorijden leuk en ben ik niet bang voor haarspeldbochten, maar dit was anders. De route was bizar, maar ook prachtig, dwars door bergdorpjes.

‘Mama vindt dit heel spannend’, zei ik maar tegen Beau, ‘maar we doen dit samen, dus we gaan gewoon door!’ Ik wilde wel laten blijken dat het niet niets was, maar het ook niet te zwaar maken. En ik kon ook niet anders; ik kan niet even iemand anders laten rijden.’

Gek: ik zoek het gevaar niet op, maar toch komen we vaak in spannende situaties terecht. Op die ­momenten kijken we elkaar vaak aan: wat doen we, gaan we door? Beau leeft dan helemaal mee, roept bij enge bochten: ‘Hoho, daar gaan we weer!’

“Op de een of andere manier belanden we altijd op ­bijzondere locaties”

En altijd gaan we door, want op de een of andere manier komen we er altijd weer uit en belanden we op mooie, ­bijzondere locaties. Zoals in Zwitserland, waar we eigenlijk slecht weer zouden hebben, maar met een strakblauwe lucht wakker werden. ‘Gauw, de bergen in!’ riep ik naar Beau. We namen de eerste gondel naar boven en ineens zaten we samen in het echte Zwitserse leven, tussen de bergtoppen en de koeienbellen. Een magisch moment.

‘Hoe vínd jij die plekken toch?’ vragen mensen weleens. Ik weet het niet, we komen er gewoon op uit, en het zijn juist die plekken waar het gebeurt. Waar we die sfeer proeven van vrijheid, en avontuur. Waar het echte gevoel ontstaat, het wauw-gevoel: we willen dit nog veel vaker doen.”

Doen

Treinfeest De stadjes van Cinque Terre zijn weliswaar toeristisch, maar ook echt de moeite waard. En de trein is superleuk voor kinderen. cinqueterre.eu.com

Azuurblauw De Elsa Trail is een mooie route naar de Diborrato-waterval. Wij hebben een stukje van de route gelopen en eenmaal bij de waterval keken we onze ogen uit, zo azuurblauw was het water. visitcolledi­-valdelsa.com/en/elsa-river-trail-sentierelsa

Spannend Bij Sommerrodelbahn Rischli in Zwitserland ga je in de rodel omhoog met de sleeplift en daarna vol gas de baan op. Echt een aanrader om met kinderen te doen. soerenberg.ch/de/sommer/entdecken-erleben/sommerrodelbahn-rischli

Slapen

Mammaloe Onze pipowagen stond in Lucca. Het is er klein, maar fantastisch, met zwembad en midden tussen de wijnranken. Zoek bij Booking.com op ‘Gipsy Home di Villa Del Dottore’

Prachtplek Op Glamping Resort Orlando moesten we even wennen aan ons tenthuisje, maar uiteindelijk bleek het een geweldige plek met pony’s en zwembaden. orlandoinchianti.it

Berglucht Hotel Sporting in Marbach, Zwitserland, ligt direct aan de gondel. Het restaurant is ook heel goed. hotelsporting.ch

Eten

Met de locals Mokai Beach is een heel leuk koffietentje aan het Gardameer, ­tussen Salo en San Felice del Benneco. Ik zag er vooral de plaatselijke bevolking en nauwelijks toeristen. facebook.com/mokaibeachbar

Straatpizza In het Italiaanse stadje San Gimignano móet je gewoon een groot stuk pizza halen en zittend op straat eten. Eigenlijk veel leuker dan op een terrasje dat vol met toeristen zit.

Wij eisen ijs In Sirmione, bij het Gardameer, struikel je over de ijssalons. Daar hebben wij uiteraard ook gebruik van gemaakt. Bij ­Cremeria Bulian namen wij een megacoupe.

Mariska deelt haar reizen op Instagram: @mariskabrouwer.nl