Waarom nog de auto pakken als je ook op fietsvakantie kunt, vonden Grieteke (38) en Tjeerd (40). Met hun zoontje Birk (2) in een fietskar maakten ze een tocht door Nederland.
Vorige zomer ontdekte ineens iedereen het: wat is Nederland toch mooi. Tijdens een ‘oefenfietsvakantie’ in de Betuwe met mijn man en zoon kon ik dat alleen maar beamen. We besloten er serieus werk van te maken, met een negendaagse tocht vanuit het Groningse platteland naar het dorpje aan de rand van Utrecht waar we wonen. Aangezien we het onszelf met een kind erbij niet moeilijker wilden maken dan nodig, planden we de reis vooruit. Tjeerd maakte een route en ik boekte de hotels en trekkershutten. Kamperen is best aan ons besteed, maar met iedere dag zo’n vijftig kilometer in je benen ben je blij als je ’s middags geen tent hoeft op te zetten.
Zodoende reden we op een zonnige ochtend beladen met luiers en billendoekjes het Groningse dorpje Loppersum uit. Birk in de fietskar achter z’n vader: “Papa, racen!” Hij was het concept al enigszins gewend, aangezien ik hem al met zes weken in de fietskar overal mee naartoe nam, maar het verbaasde me hoe leuk hij het vond om urenlang achter de billen van z’n vader aan te hobbelen. Hoofdactiviteiten: liedjes zingen, naar molens en koeien wijzen en dutjes doen. Waar ik normaal gesproken de hele dag achter hem aanloop, was het dit keer andersom.
Precies daarom is fietsen zo geknipt voor ouders met een ondernemende peuter. Je trekt zelf je plan terwijl je kind zich vermaakt met alles wat er aan hem voorbij trekt.
De leukste momenten tijdens een fietsvakantie zijn wat mij betreft de picknicks. ’s Ochtends een stapel boterhammen smeren, fruit, een pak karnemelk en een gevulde thermoskan in de fietstas en dan na een paar uur neerploffen midden in de natuur. Zoals bij de hunebedden vlak bij het Drentse Rolde, in een weiland bij Dwingeloo of op het Hulshorsterzand op de Veluwe. Op zulke plekken valt natuurlijk veel meer te beleven – en veel minder servies omver te stoten – dan op een terrasje. Hoe het kan dat een broodje met pindakaas in de buitenlucht zoveel beter smaakt dan binnen, blijft een raadsel. Maar het is wel zo.
De overnachtingen die ik weken daarvoor al had geboekt waren een mix van totaal verschillende onderkomens. Een van de leukste verrassingen was de pipowagen op een kleinschalig vakantiepark aan de rand van nationaal park Dwingelderveld. Binnen stonden twee comfortabele boxsprings, een kinderbedje en een klein fornuis. Buiten bevond zich onder de overkapping een woonkamer met kitscherige interieurdetails en aan de muur Hollandse vergezichten. In een ketel hangend boven een vuurtje konden we ons eigen potje koken. Geen vervelende plek om twee nachten en een ‘rustdag’ door te brengen.
Minder geslaagd was het resultaat van ons gezellige uitstapje in een restaurant midden in het bos waar we op de eerste avond gingen eten. Er was een speeltuin, het was er gezellig, de bediening was vriendelijk en de gerechten waren smaakvol, maar vermoedelijk was de hamburger die bij mijn wederhelft op het bord belandde niet helemaal goed meer. En dat hebben we geweten; de dagen die volgden, had Tjeerd liever thuis doorgebracht dan op de fiets.
Gelukkig hadden we twee luxere overnachtingen in het vooruitzicht, waaronder eentje in een heus kasteel. Nou ja, naast een kasteel, in een iets minder authentiek bijgebouwtje. Maar dat deed niets af aan het gevoel waarmee we door de poorten van landgoed De Essenburgh kwamen: alsof we een sprookje in fietsten. Overigens is het verhaal dat er achter dit paleisje schuilgaat bepaald niet sprookjesachtig. Gildemeester Johan Coolwagen, de man die het paleisje in 1636 had laten bouwen als statussymbool, hoopte hiermee te worden opgenomen in de Veluwse ridderschap. Helaas voor Johan ging dat niet door.
Zo goed als hersteld van de Drentse hamburger maakten we ons na twee comfortabele overnachtingen op voor een lange fietstocht die spectaculair zou eindigen.
Lees ook
Dit zijn de mooiste plekken om wild te spotten in Nederland >
Na een rustige rit door de Veluwse bossen kregen we ’s middags in het noorden van de provincie Utrecht letterlijk de wind van voren. Weleens met windkracht acht over de dijk bij Bunschoten-Spakenburg gefietst terwijl je peuter zit te huilen in zijn fietskarretje? Ik raad het niet aan. Tijdens het laatste stukje besloot ik af te stappen en Birk te kalmeren. Ik zat me net te beraden op een plan B toen er een politieauto voor onze neus stopte. Of we een lift wilden. Ja, graag! Ik stapte met Birk bij de agenten in en Tjeerd fietste het laatste stukje naar de boerencamping waar we de laatste nacht zouden doorbrengen. ’s Avonds haalde hij, met hulp van de boer, de achtergelaten fiets plus kar op. Birk was bij aankomst meteen alle ellende vergeten. En als dat niet zo geweest was, hadden de lieve kalfjes en de poes met kittens daar wel voor gezorgd.
We hadden natuurlijk ook tien dagen in een huisje kunnen gaan zitten, waarmee we de kans op dit soort verrassingen aanzienlijk hadden verkleind. Maar eenmaal binnen de houten muren van onze knusse trekkershut realiseerde ik me waarom ik zo genoot van deze fietsvakantie: je weet nooit wat de dag zal brengen. Een picknick in een verlaten natuurgebied, een bedorven hamburger, een prachtig kasteel, een storm of een vriendelijke politieagent. Kortom: avontuur.
Oergevoel
De pipowagen op het kleinschalige vakantiepark Zonnetij staat te boek als een ‘sfeerhuisje’. Daarmee is geen woord te veel gezegd. Vooral de ruime huiskamerveranda is oergezellig.
vakantie-naar-drenthe.nl
Plons
Met een peuter is het misschien niet heel handig om aan het water te overnachten, maar de tiny houses van De Kluft konden we niet weerstaan. Klein maar comfortabel en ’s morgens plons je zo in het frisse water van de Weerribben-Wieden.
dekluft.nl
Koninklijk
Wie wil overnachten in het sfeervolle Kasteel De Essenburgh, moet naar ‘de kasteelkamer’ vragen. Het landgoed is prachtig en dineren doe je in de gewelvenkelder van het slot.
kasteelessenburgh.com
Dag big
Een kneuterige pitstop maak je bij ‘speel- en beleefboerderij’ De Roosendaal in Putten. Er zijn allerlei speelattracties en ook nog varkens, biggetjes, konijnen en pony’s.
deroosendaal.nl
Knooptocht
Tjeerd maakt zijn routes met hardloop- en fietsapp Strava. Werkt goed, maar voor wie geen gps-apparaat heeft, vind ik de app Fietsknoop een stuk toegankelijker. Deze fietsrouteplanner leidt je over de leukste weggetjes door heel Nederland.
fietsknoop.nl
Des duivels
In Drenthe moet je echt langs de hunebedden. De ‘hunebeddentweeling’ bij Rolde behoort tot de bekendste van de provincie. Het is bijzonder dat ze er nog staan, aangezien er in de middeleeuwen een kerk naast is gebouwd en men de oude grafkamers destijds als werken van de duivel zag.
drenthe.nl
Cadeautje
Hoe verrassend mooi Nederland is, bleek maar weer toen we bij Harderwijk de A28 passeerden en nietsvermoedend in het grote stuifzandgebied Hulshorsterzand op de Noordwest-Veluwe belandden. Het gebied leent zich eigenlijk nog beter voor een wandeling dan een fietstocht.
natuurmonumenten.nl
Dit reisverhaal staat in Kek Mama 04-2021.
Meer reisverhalen? Volg ons op Facebook.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
