Ik snap best dat het voor oudere kinderen lastig is wanneer hun ouders bepaalde keuzes maken. Keuzes die hen óók aangaan en die óók hun leven beïnvloeden. Ik begreep heel goed dat Lewis, mijn oudste van elf, het heftig vond toen we hem vertelden dat er een broertje of zusje zou komen.
Ik zadelde mijn kinderen op met een scheiding, een nieuwe vriend en een zusje binnen één jaar. Hoe flexibel wil je dat je kinderen zijn?
Als ik iets heb geleerd de afgelopen jaren is het dat mensen ontzettend veerkrachtig zijn. Daar reken ik mezelf ook onder, want ook ik ben door redelijk diepe dalen gegaan. Op het moment dat je denkt het niet erger kan, blijkt de bodem van de put nog lang niet in zicht en val je nog dieper. Is dat erg? Nee. Leer je ervan? Ja. Maakt het je sterker? Jazeker. Bepaalde gebeurtenissen in mijn leven hebben me geleerd dat ik altijd weer kan opstaan en de draad weer kan oppakken. Leuk was het niet, maar het leven is nou eenmaal niet altijd leuk. Het zijn lessen die ik mijn kinderen wil meegeven. Soms zijn er dingen die echt heel vervelend zijn, maar laten we kijken hoe we er samen uit kunnen komen. Kunnen we elkaar helpen? Kunnen we erover praten? Kan ik je ergens bij ondersteunen? Ik merkte dat het gedurende de zwangerschap steeds beter ging met Lewis met deze aanpak. We waren er voor hem, luisterden naar hem. Toch bleef het spannend hoe hij zou reageren wanneer de baby er eenmaal zou zijn.
We kwamen na Sophia’s geboorte rond 20.30u thuis, de jongens waren bij mijn ouders. We hadden even gevideobeld vanuit het ziekenhuis en we kregen al een foto op WhatsApp waarop ze vrolijk aan het proosten waren op hun nieuwe zusje. Na een kleine tien minuutjes kwamen ze thuis en vol bewondering bekeken ze Sophia. ‘Zo lief en zo klein …’ zeiden ze, terwijl ze haar handjes vastpakten. Haar geluidjes vonden ze schattig en ze konden niet stoppen met haar wangetjes aaien. Lewis was de eerste die haar mocht vasthouden en hij wilde haar het liefst niet meer loslaten. Hij was acuut verliefd. Miles durfde haar niet vast te houden, bang om haar pijn te doen, maar toen hij het eenmaal durfde brak er een lach door die gelukkig is vastgelegd op foto. Ultiem trots en blij. Hun reacties maakten me zo gelukkig, het was alles waar ik op hoopte.
Lees ook: Ellen: ‘Wat een snelle, even pijnlijke, maar héél speciale bevalling was dit’
Nu zijn we inmiddels twaalf dagen verder. Sophia hoort al helemaal bij het gezin en is niet meer weg te denken. Wanneer ze ligt te jengelen staat Miles er meteen naast om haar te troosten en Lewis geeft toe dat hij het ‘echt heel erg leuk’ vindt met haar erbij. Ze willen met alles helpen en lachen zich een ongeluk wanneer ze een harde boer of scheet laat. Ze is (tot zover) een ontzettend zoet en lief kindje en het is volop genieten met z’n vijven. Kinderen zijn flexibeler dan we denken en zolang je er voor ze bent, kunnen ze best wat hebben. Ik ben ervan overtuigd dat we het goed hebben aangepakt door ze overal bij te betrekken en constant open te staan voor een gesprek.
Het blijft een bijzondere tijd, die eerste week met een baby. Het zal wellicht zijn omdat ze de derde is, maar we zijn ontzettend relaxt met z’n allen. Alles verloopt super ontspannen. De kraamzorg, lieve Anne, bleef maar vier dagen. Daarna zou ze afgewisseld worden, maar in overleg met de verloskundige hoefde dat niet meer. We gingen het lekker zelf doen. We hebben het bezoek ook minimaal gehouden, we vonden het belangrijker om zélf van ons kind te genieten die eerste dagen. Nils is een superpapa, hij wil alles leren en vindt het geweldig om Sophia vast te houden of in bad te doen en loopt vol trots rond met haar in de draagzak. Prachtig om te zien hoe hij direct een vader was na haar geboorte, alsof er een knopje om ging. Gelukkig hebben we echt even de tijd samen, wat voor mij waardevoller is dan wat dan ook. Deze tijd krijg je nooit meer terug en dat we het samen kunnen besteden is niet alleen goed voor ons, maar ook voor Sophia en de jongens. Hier kunnen we alleen maar van groeien. Het is zo’n cadeau om – acht jaar na Miles – weer te mogen genieten van een baby. Ik neem de versnipperde nachten voor lief, de vermoeidheid valt ontzettend mee. Wanneer je goed in je vel zit en gelukkig bent kun je een heleboel hebben en ik ben ervan overtuigd dat we dat uitstralen naar de jongens. Ze zijn tevreden en blij, wat wil een moeder nog meer? Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, auteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van twee jongens (10 en 8) uit een vorige relatie én net bevallen van een dochter met haar nieuwe vriend. Lees haar vorige columns hier terug.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Heb je zin in een uitje met je kids dat niet alleen leuk, maar ook nog eens creatief en leerzaam is? Dan moet je bij Villa Zebra in Rotterdam zijn!
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.